Taraflar arasındaki “Alacak” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 11. İş  Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 16.09.2004 gün ve 2003/88 ve 2004/745 sayılı kararın incelenmesi taraf vekillerince  istenilmesi üzerine, Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 09.05.2005 gün ve 2004/27365 – 2005/ 15887 sayılı ilamı ile;
(...1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-İş aktinin feshinden sonra davacının 13.09.2000 tarihli ibraname ile fazla mesai, hafta tatili, bayram tatili, bayram ve genel tatil alacaklarını aldığına dair ibraname vermiştir.
Bu ibraname fesih tarihinden sonra düzenlenmiş olup miktar taşımadığından geçerlidir. İbraname kapsamında bulunan fazla mesai ücreti, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücret alacaklarıyla ilgili talebin mahkemece reddi gerekirken kabulü hatalıdır...)
Gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle,yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
 TEMYİZ EDEN:  Taraf vekilleri     
HUKUK GENEL KURULU KARARI
 Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
 Dava, işçilik haklarından kaynaklanan alacak istemine ilişkin olup, taraflarca temyize konu edilen ve direnme yoluyla Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlığa konu miktar 412.760.000 TL (412.76 YTL) fazla mesai, 158.760.000 TL (158.76 YTL) hafta tatili, 20.580.000 TL (20.58 YTL) ulusal bayram ve genel tatil kalemlerinden oluşan toplam 592.100.000 TL (592.10 YTL) ‘dir.
21.07.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete" de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren 14.07.2004 tarih ve 5219 sayılı Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun; yürürlük tarihinden sonra Yerel Mahkemelerce verilen hükümler yönünden 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427.maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını bir milyar TL.; yine yürürlük tarihinden sonra Yargıtay Daireleri ve Hukuk Genel Kurulunca temyiz incelemesi sonucunda verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilebilmesi için 440/III-1.maddesinde aranan parasal sınırı da altı milyar TL. olarak değiştirmiştir.
Eldeki davada direnme kararının verildiği 26.10.2005 tarihinde, 5219 Sayılı Kanun"un temyiz sınırını bir milyar TL. olarak değiştiren hükmü yürürlükte bulunduğuna ve direnme kararı ile temyize konu miktar bu sınırın altında olduğuna göre, direnme kararı kesin olup, temyizi mümkün değildir.
Hal böyle olunca, temyiz dilekçelerinin reddi gerekir.
S O N U Ç : Yukarıda açıklanan nedenle taraf vekillerinin  temyiz dilekçelerinin REDDİNE, istek halinde temyiz peşin harçlarının iadesine, 25.01.2006 gününde oybirliği ile karar verildi.