Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/17206 Esas 2018/24359 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 2002 yılı Haziran ayında davalı işyerinde çalışmaya başladığını, 26.07.2014 tarihine kadar askerlik yaptığı süre haricinde kesintisiz olarak çalışmaya devam ettiğini, çalışma süresince yıllık izinlerinin çalıştığı süre boyunca hiç kullandırılmaması, fazla çalışma ve resmi tatil ücretlerinin eksik ödenmesi, gerçek maaşı üzerinden sigorta primleri yatırtmayarak hak kaybına uğratılması ve yılın 12 ayı kesintisiz çalışmasına rağmen her yıl 1 ay sigorta primlerinin eksik yatırılması nedeniyle iş akdini İş Kanunu"nun 24/2. maddesi gereği haklı nedenlerle feshettiğini ileri sürerek kıdem tazminatı ve yıllık izin ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının çalışmalarının kesintisiz olmadığını, belirli süreli iş akdiyle çalıştığını, davacının yaptığı işin süreklilik taşır nitelikte olmadığını, davacının çalışmalarının karşılığının kendisine ödendiğini, taleplerin zamanaşımına uğradığını ileri sürerek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanılan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Kıdem tazminatına ve diğer alacaklara esas alınması gereken süre konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacının, 01.05.2004 - 30.06.2006 tarihleri arasında çıraklık eğitimi gördüğü anlaşılmaktadır. 4857 sayılı İş Kanunu"nun 4/f. maddesi gereğince bu dönemki çalışmalar bir mesleği öğrenme amacına yönelik olduğundan, davacının bu dönemde işçi olarak çalıştığı kabul edilemez. Dava konusu alacakların hesaplanmasının bu dönem dışlanarak yapılması gerekirken, çıraklık dönemi de dahil edilmek suretiyle yapılan hesaplamaya itibar edilerek hüküm kurulması hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 14.11.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.