Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2015/13443 Esas 2018/7123 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı ... vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, davalı ...."ye ait, diğer davalı ..."in sevk ve idaresindeki, ... plakalı otobüsün ani fren yapması sonucu, otobüste bulunan davacının otobüsün içine düşerek sol kolunu iki yerden kırdığından davacının bakıcı tutmak zorunda kaldığını, bir kısım tedavi giderlerini kendisinin karşıladığını belirterek, 10.000,00 TL manevi tazminatın ve mahkemece tespit edilecek maddi zararın 14/09/2011 tarihinden itibaren işleyecek faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiş, 02/12/2013 tarihli dilekçesi ile maddi tazminat talebini 2.000,00 TL olarak belirtmiştir.
Davalı .... vekili, husumet itirazında bulunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı ... vekili, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan kanıtlara göre, maddi tazminat isteminin kısmen kabulü ile 1.592,97 TL maddi tazminatın 14/09/2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline, fazlaya ilişkin talebin reddine; manevi tazminat isteminin kısmen kabulü ile 1.500,00 TL manevi tazminatın
davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş; hüküm, davalı .... vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 Sayılı HMK"nın geçici 3/2.maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK"nın 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı 01.01.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL’ye çıkarılmıştır. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir. Temyize konu maddi tazminat yönünden verilen karar, anılan yasanın yürürlüğünden sonra verildiğinden kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden; davalı .... vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı .... vekilinin temyiz itirazlarının (dilekçesinin) REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalı ..."ye geri verilmesine 12/07/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.