Yargıtay - Defter ve belgeleri ibraz etmeme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/1182 Esas 2021/772 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/1182
Karar No: 2021/772
Karar Tarihi: 28.01.2021

Defter ve belgeleri ibraz etmeme - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/1182 Esas 2021/772 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İçtihat Metni'nde yer alan bir asliye ceza mahkemesi kararına göre, defter ve belgeleri ibraz etmeme suçuyla ilgili olarak, defter ve belgelerin vergi incelemesine esas olmak üzere istenmesi halinde yetkili kişilere ibraz edilmemesi sonucuyla ortaya çıktığı belirtiliyor. Ancak bu durumda, defter ve belgelerin hangi amaçla istendiği belirlenemezse, sanığın şüpheden yararlanarak beraat etmesi gerektiği ifade ediliyor. Kararda ayrıca, TCK'nın 53. maddesi içerisinde yer alan ceza artırımı hükümlerinin Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği hatırlatılarak, bu konuda yeniden değerlendirme yapılması gerektiği vurgulanıyor. Kanun maddeleri olarak ise; Vergi Usul Kanunu'nun 359/a-2. maddesi, Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi, Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi ve CMUK'nın 5320 sayılı Yasa'daki 8/1. maddesi belirtiliyor.

11. Ceza Dairesi 2020/1182 E. , 2021/772 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Defter ve belgeleri ibraz etmeme
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- 213 sayılı VUK"nin 359/a-2. maddesinde düzenlenen defter ve belgeleri ibraz etmeme suçunun, varlığı noter tasdik kayıtları veya sair suretlerle sabit ve saklama mecburiyeti bulunan defter ve belgelerin vergi incelemesine esas olmak üzere istenmesi halinde yetkili kimselere ibraz edilmemesi sonucunda oluştuğu cihetle, yapılan incelemede, 02.03.2020 tarihli cevabi yazı içeriğinden defter ve belgelerin ibrazına dair 26.09.2013 tarih ve AGB-A-1413-149-81 sayılı istem yazısının aslı veya onaylı örneğine ulaşılamadığının anlaşılması karşısında, defter ve belgelerin hangi amaçla ibrazının istendiği belirlenemediğinden, şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereğince sanığın beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden eksik inceleme ile hüküm kurulması,
2- Kabule göre de;
5237 sayılı TCK"nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesi’nin 08/10/2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 28.01.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.