MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Irza geçme ve beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçlarından mahkûmiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Oluş ve kabule göre, sanığın 2005 yılında mağdureye yönelik ırza geçme eylemini cebir kullanmak suretiyle işlediği ve mağdurenin bu olay nedeniyle Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulunun 26.03.2012 tarihli raporuna göre ruh sağlığının bozulmuş olduğunun belirtilmesi karşısında, lehe kanun hükümleri tespit edilirken 765 sayılı TCK.nın 414/2 ve 418. maddeleri ile 5237 sayılı TCK.nın 103/4. maddesinin uygulama dışı bırakılması,
Sanığın 2008 yılında evde yalnız kaldıkları esnada, yatağında uyumakta olan mağdurenin yanına gidip sarılarak üzerini çıkartmaya çalışırken, mağdurenin kendisine karşı koyup durumu babasına anlatacağını söylemesi üzerine bıraktığının mahkemece kabul edilmesi karşısında, nitelikli cinsel istismarın icrai hareketlerinden ciddi bir engel olmaksızın vazgeçen sanığın eyleminin çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçuna teşebbüs niteliğinde olmadığı, mağdurenin 18.06.2010 tarihli kolluk ve 30.11.2010 tarihli celsede alınan beyanlarında sanığın vücuduna temas ettiğine dair anlatımının bulunmaması yalnızca 07.07.2010 tarihli Cumhuriyet Savcılığında alınan ifadesinde sanığın kendisine
sarıldığını söylediği gözetilip mağdurenin mahkemece tanık sıfatıyla yeniden dinlenerek sanığın 2008 yılında gerçekleştirdiği eyleminde vücuduna temasta bulunup bulunmadığı sorulup beyanları arasındaki çelişkinin giderilmesinin ardından tüm deliller birlikte değerlendirilerek sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında; 5237 sayılı TCK.nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek, lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın, denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi suretiyle yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafii ve O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, kazanılmış hakkı saklı kalmak kaydıyla hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 28.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.