MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki yoksulluk nafakasının kaldırılması davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili; boşanma kararı ile davalı lehine aylık 150,00 TL nafakaya hükmedildiğini, bu nafakanın zamanla arttırılarak aylık 440,00 TL olduğunu, boşanma kararından davalının babasından yetim maaşı almaya başladığını ve iştirak halinde olan apartmanın davalı adına tapuya kaydedildiğini, müvekkilinin ise emekli maaşı aldığını, banka kredilerinin bulunduğunu, davalının kendine ait evde oturup kira ödemediğini, yetim maaşı almasından dolayı müvekkiline göre ekonomik olarak daha iyi olduğunu, davalı lehine hükmedilen nafakanın kaldırılmasına veya aylık 100,00 TL"ye indirilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; müvekkilinin babasından kalan maaşın iki kardeş arasında paylaşıldığını, yine bahsi geçen evin boşanma davasından sonra müvekkiline miras olarak kaldığını, müvekkilinin evinin olmasının onu yoksulluktan kurtarmadığını, nafaka ve aldığı yetim maaşı ile geçimini temin ettiğini, davacının borçlarının olmasının nafakanın kaldırılması veya indirilmesi gerekçesi olamayacağını ileri sürerek, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş, hüküm süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava; yoksulluk nafakasının kaldırılması istemine ilişkindir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacının sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Türk Medeni Kanunu"nun 176/3.maddesine göre; irat biçiminde ödenmesine karar verilen maddî tazminat veya nafaka, alacaklı tarafın yeniden evlenmesi ya da taraflardan birinin ölümü hâlinde kendiliğinden kalkar; alacaklı tarafın evlenme olmaksızın fiilen




evliymiş gibi yaşaması, yoksulluğunun ortadan kalkması ya da haysiyetsiz hayat sürmesi hâlinde mahkeme kararıyla kaldırılır. 176/4.maddesine göre ise; tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın arttırılması veya azaltılmasına karar verilebilir.
Tarafların sosyal ve ekonomik durum araştırmalarına göre; davacının emekli olduğu, 1.144 TL emekli maaşı aldığı, üzerine kayıtlı evde kira ödemeden oturduğu, üzerine kayıtlı bir aracı ve arsası bulunduğu; davalının ise boşanmadan sonra aylık 370 TL yetim aylığı almaya başladığı, miras yoluyla kendisine intikal eden evde kira ödemeden oturduğu, üzerine kayıtlı bir arsası olduğu anlaşılmıştır.
Yerleşik Yargıtay"ın uygulamalarına göre, yetim aylığı bağlanmasının yoksulluğu ortadan kaldırmadığı ilke olarak kabul edilmiştir.
Bu durumda, davalının aylık düzenli olarak elde ettiği gelirin davalıyı yoksulluktan tamamen kurtarmadığı, ancak mali durumunu olumlu yönde değiştirdiği dikkate alındığında nafakada hakkaniyete uygun bir oranda indirim yapılması gerekirken davanın tümden reddine karar verilmesi doğru olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda ikinci bentte açıklanan nedenle yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazı bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 08.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.