MAHKEMESİ :Aile Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma-Çeyiz ve Ziynet Alacağı

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-karşı davalı kadın tarafından, erkeğin davasının kabulü, kusur belirlemesi, tazminatlar ve yoksulluk nafakası talebinin reddi, çeyiz eşyası ile ziynet eşyası talebinin reddedilen kısmı ve vekalet ücreti yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-karşı davalı kadının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Davalı-karşı davacı erkek 31.03.2009 tarihinde .... Aile Mahkemesinin 2009/221 esas ve 2010/559 karar sayılı dosyası ile boşanma davası açmış, bu dava 02.06.2010 tarihinde reddedilmiş ve 23.09.2010 tarihinde kesinleşmiş, taraflar bu davadan sonra bir araya gelmemişlerdir. Reddedilen davadan sonra davacı-karşı davalı kadına kusur izafe edilebilecek bir olayın varlığı kanıtlanamadığına göre, ret tarihinden önceki olaylar artık davacı-karşı davalı kadına kusur olarak yüklenemeyecektir. O halde, evlilik birliğinin sarsılmasına sebep olan olaylarda, ayrı ev açmayan ve dava açarak boşanma sebebi yaratan davalı-karşı davacı erkek tamamen kusurludur. Gerçekleşen bu durumun aksine boşanmaya neden olan olaylarda davacı-karşı davalı kadının daha ağır kusurlu kabul edilmesi ve bu hatalı kusur tespitine bağlı olarak davacı-karşı davalı kadının maddi tazminat (TMK m. 174/1) talebinin reddine karar verilmesi isabetsiz olmuş ve bozmayı gerektirmiştir.
3-Mahkemece yapılan sosyal ekonomik durum araştırmasında, davacı-karşı davalı kadının ev hanımı olduğu tespit edilmiş, davalı-karşı davacı erkek tarafından ise davacı-karşı davalı kadının çalıştığı iddia edilmiş ve buna ilişkin resimler dosyaya sunulmuştur. Mahkemece, davacı-karşı davalı kadının çalışıp çalışmadığı, çalışıyorsa elde ettiği gelirin sürekli ve düzenli olup olmadığı, kendisini yoksulluktan kurtarıp kurtarmayacağı hususları araştırılmadan, yazılı şekilde eksik inceleme ile davacı-karşı davalı kadının çalıştığından bahisle yoksulluk nafakası talebinin reddi doğru olmamıştır.
4-Mahkemece, davacı-karşı davalı kadının çeyiz eşyaları ile ilgili talebinin bir kısmı hakkında "dava sırasında bunların kendisine teslim edilmiş olması" sebebiyle konusuz kalmasına bağlı olarak "karar verilmesine yer olmadığına" karar verildiğine göre, Hukuk Muhakemeleri Kanununun 331/1. maddesi de dikkate alınarak, karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 6. maddesi uyarınca, kadın yararına vekalet ücreti takdiri gerekirken, bu hususun gözetilmemiş olması da doğru bulunmamıştır.
5-Mahkemece aynen iadesine, aynen iade olmadığı takdirde bedellerine hükmedilen ziynetlerin tek tek bedelleri gösterilmemiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 297. maddesinin (2). fıkrasında: hükmün sonuç kısmında gerekçeye ait herhangi bir söz tekrar edilmeksizin, taleplerden herbiri hakkında verilen hükümle, taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların, sıra numarası altında; açık, şüphe ve tereddüt uyunadırmayacak şekilde gösterilmesi gerektiği, aynı Yasanın 298. maddesinin (2.) fıkrasında da, gerekçeli kararın, tefhim edilen hükme aykırı olamayacağı hükme bağlanmıştır. Bu düzenlemeye göre; dava dilekçesi, bilirkişi raporu gibi herhangi bir belgeye atıf yapılarak hüküm kurulamaz. Gerek tefhim edilen ve zabıtla belirlenen kararda, gerekse buna uygun düzenlenmesi zorunlu gerekçeli kararda hüküm altına alınan eşyanın cins, nitelik, miktar ve değerlerinin ayrı ayrı gösterilmesi ve taraflara yüklenen borç ile tanınan hakkın infazda güçlük çıkarmayacak biçimde belirtilmesi gerekir. Bu yön gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.), (3.), (4.) ve (5.) bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, ziynetlerin esasına ilişkin itirazların şimdilik incelenmesine yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.30.03.2016 (Çrş.)