Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14502 Esas 2020/964 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I-Sanık ...’nin temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın yokluğunda verilip 09/04/2015 tarihinde tebliğ edilen hükmü, 26/08/2019 tarihinde temyiz ettiği, mahkemece 10/09/2019 tarih ve 2013/567 E. – 2015/119 K. sayılı ek karar ile sanığın temyiz isteminin süresinde olmadığından reddine karar verildiği, temyiz isteminin reddine dair 10/09/2019 tarihli kararın sanığa usulüne uygun şekilde tebliğ edildiği ancak sanığın söz konusu karara karşı temyiz isteminde bulunmadığının anlaşılması karşısında, bu aşamada dairemizce yapılacak bir işlem olmadığından dosyanın sanık ... yönünden incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
II-Sanıklar ..., ... ve ... hakkında kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi, yine hüküm tarihine kadar yapılan yargılama gideri toplamı, 5271 sayılı CMK’nın 324/4 maddesinde atıfta bulunan 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutar olan 20 TL’den az olduğu halde, yargılama giderinin sanıktan tahsiline karar verilmiş ise de, toplam yargılama gideri kapsamında olması nedeniyle hükmün kesinleştiği tarihte sanıklardan tahsili gereken yargılama giderinin yukarıda açıklanan terkin edilmesi gereken miktardan az olması halinde Devlet Hazinesi üzerinde bırakılmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;
1-Müştekinin soruşturma aşamasında alınan beyanında, aracını 12/04/2013 günü saat 19.00 sıralarında evinin önüne park ettiğini, 13/04/2013 günü saat 08.00’de aracının yerinde olmadığını beyan ettiği, UYAP"tan alınan güneşin doğuş ve batış çizelgesine göre, yaz saati uygulaması da dikkate alındığında, suç tarihinde gece vaktinin saat 20.01’de başlayıp, 04.49’da bittiğinin anlaşılması karşısında, şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği hırsızlık suçunun sanık lehine gündüz sayılan zaman dilimi içerisinde işlendiğinin kabul edilmesi gerektiği gözetilmeden; suçun gece vakti işlendiğine ilişkin kanıtlar denetime olanak verecek biçimde karar yerinde gösterilip tartışılmadan, hırsızlık suçundan hükmolunan cezanın 5237 sayılı TCK"nın 143/1. maddesiyle arttırılması,
2-Kabule göre de;
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/2-d maddesi gereğince hükmedilecek temel cezanın suç tarihinde yürürlükte olan 5237 sayılı Kanun"un 143.maddesi uyarınca en fazla üçte birine kadar artırılabileceği gözetilmeden, suç tarihinden sonra yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik 143.maddesi gereğince 1/2 oranında artırım yapılmak suretiyle fazla ceza tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollaması ile 1412 sayılı CMUK"nın 325. maddesi uyarınca, bozma kararının temyiz isteminin reddine karar verilen ve bu ek kararı temyiz etmeyen sanık ...’ye SİRAYETİNE, 16/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.