Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/7321 Esas 2015/10445 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı ve karşı davalı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, hafta tatili ücreti, fazla mesai ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının; davalı ve karşı davacı, ihbar tazminatı ile maddi tazminatı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, asıl davayı hüküm altına almış, karşı davayı reddetmiştir.
Hüküm süresi içinde duruşmalı olarak davalı ve karşı davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş, Dairemizin 15.09.2014 gün ve 2012/ 22884 Esas, 2014/ 26597 Karar sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, bozma ilamına kısmen uyulmuş, bozma ilamının ikinci ve üçüncü bentleri yönünden direnme kararı verilmiştir.
Direnme kararının süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Yerel mahkeme kararı, Dairemizin, fazla çalışma ücretinin son ücretten hesaplandığı, fazla çalışma hesabının denetime elverişli olmadığı, taktiri indirim yapılmadığı ve hüküm altına alınan tutarların net veya bürüt olduğunun belirtilmediği gerekçeleriyle bozulmuştur. Mahkemece, taktiri indirim yönünden bozma kararına uyulmuş, hüküm altına alınan miktarların bürüt olduğu hükümde açıklamış, fazla çalışmaların dönem ücretinden hesaplandığı belirtilerek ve fazla çalışmanın hesap yöntemine kararda yer verilerek iki yönden direnme kararı verilmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda fazla çalışmaların son ücretin asgari ücrete oranı kurulmak suretiyle dönem ücretinden hesaplandığı ve fazla çalışma ücreti için mahkemece açıklanan hesap yönteminin dosya içeriğine uygun olduğu anlaşılmakla direnmenin doğru olduğu, yerel mahkemesince bu hususun düzeltildiği anlaşıldığından, dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin davalı ve karşı davacıya yükletilmesine, 12/03/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.