Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/7318 Esas 2015/10442 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, icra takibine yapılan itirazın iptali, takibin devamı ile %40 icra inkar tazminatı alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş Dairemizin 14.05.2014 gün ve 2014/ 12090 Esas, 15799 Karar sayılı kararı ile zamanaşımı yönünden hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, davadan önceki icra takibinin zamanaşımını keseceği gerekçesi ile bozmaya karşı direnilmiştir.
Direnme kararının süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6352 sayılı kanunun 40. maddesi ile eklenen 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ikinci maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi .. tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Dairemizin “…davacı 07/06/2006-14/10/2008 tarihleri arasında davalı işyerinde çalışmış, kısmi davada fazla çalışma ücreti 07/06/2006-14/10/2008 tarihleri arasını kapsayan dönem için hesaplanmıştır. İş bu ek dava 26/03/2012 tarihinde açılmıştır. Fazla çalışma ücreti açısından zamanaşımı süresi 5 yıldır. Ek dava tarihinden 5 yıl geriye gidildiğinde 26/03/2007 tarihinden önce doğan fazla çalışma ücretleri zamanaşımına uğramıştır. 26/03/2007-14/10/2008 tarihleri arasını kapsayan dönem için fazla çalışma ücreti alacağı zamanaşımına uğramamıştır” gerekçesi ile verilen karara karşı yerel mahkemece “Somut olayda, davacının alacaklar için icra takibi başlatmasıyla zamanaşımının kesildiği açıktır. İcra takibi tarihinden geriye doğru 5 yıl gidildiğinde talep edilen alacağın zamanaşımına uğramadığı sabittir. Bu nedenle, Mahkememiz 17/01/2014 tarih ve 2012/150 E - 2014/34 K sayılı ilamında direnilmesine karar verilerek yazılı hüküm tesis edilmiştir” gerekçesi ile direnilmiş olup, direnmenin doğru olduğu, yerel mahkemesince bu hususun düzeltildiği anlaşıldığından, dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, yerinde bulunmayan davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun geçici ek ikinci maddesi uyarınca ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 12/03/2015 tarihinde oy birliği ile karar verildi.