Kasten öldürmeye teşebbüs - kasten yaralama - mala zarar verme - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2020/2887 Esas 2020/2960 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs, kasten yaralama, mala zarar verme
HÜKÜM : 1- Katılan sanık ... hakkında:
Katılan sanık ..."e karşı kasten öldürmeye teşebbüs suçundan TCK"nin 25/1 ve CMK"nin 223/2-d maddeleri uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına ve beraatine,
2- Katılan sanık ... hakkında; Katılan sanık ..."ı yaralama suçundan TCK"nin 86/2, 58. maddeleri uyarınca 4 ay hapis cezası,
3- Katılan sanık ... hakkında: Diğer katılan sanık ..."a karşı mala zarar verme suçundan TCK"nin 151/1, 58. maddeleri uyarınca 4 ay hapis cezası.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Katılan sanık ... hakkındaki kasten öldürmeye teşebbüs suçu ile ilgili hükme yönelen temyiz isteminin incelenmesinde:
Katılan sanık ... müdafiinin 19/12/2014 tarihli süre tutum dilekçesinde yalnızca katılan sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz isteminde bulunduğu, diğer katılan sanık ... hakkındaki beraat hükmüne yönelen temyiz isteminin mevcut bulunmadığı cihetle, yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 27/01/2015 tarihli gerekçeli temyiz dilekçesiyle diğer katılan sanık ... hakkındaki hükme yönelen temyiz istemi süresinden sonra bulunduğundan, katılan sanık ... müdafiinin iş bu hükme ilişen temyiz isteminin, 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince REDDİNE karar verilmiştir.
1)Katılan sanık ... hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından 5237 sayılı TCK uyarınca mahkumiyet hükmü kurulduğu halde, 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasına karar verilmemiş ise de, bu husus verilen hapis cezasının doğal sonucu olarak infazda re"sen nazara alınabilir nitelikte görülmüştür.
2)08/04/2014 tarihli oturuma ait tutanaktaki bilgilere göre adına berber dükkanı olup, aylık 1.500-2.000 TL gelire sahip olduğu anlaşılan katılan sanık ile ilgili olarak baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretinin katılan sanıktan tahlisine karar verilmesinde bir isebetsizlik görülmemiş olup, yapılan temyiz incelemesinde;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, katılan sanık ... hakkında katılan ...’a yönelik kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç nitelikleri tayin, cezayı azaltıcı bir sebebin bulunmadığı takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri ve bozma nedenleri dışında isabetsizlik görülmemiş olduğundan, katılan sanık ... müdafiinin; olayda meşru müdafaa ve tahrik hükümlerinin uygulanmasını gerektirir koşulların mevcut olduğuna, beyanlar arasındaki çelişkiler giderilmeden eksik inceleme ile kurulan hükmün Yasaya aykırı olduğuna ilişen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine;
Ancak;
02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olup, katılan sanık ..."ın eylemlerine uyan 5237 sayılı TCK"nin 86/2. maddesinde düzenlenen kasten yaralama ve yine aynı Kanunda düzenlenen 151/1. maddesindeki mala zarar verme suçlarının uzlaştırma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün tebliğnamedeki düşünceye aykırı olarak BOZULMASINA, 18/11/2020 gününde oy birliği ile karar verildi.