Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/13072 Esas 2020/962 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13072
Karar No: 2020/962
Karar Tarihi: 16.01.2020

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/13072 Esas 2020/962 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Çocuk Mahkemesi tarafından verilen kararda, suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz istemi reddedilmiştir. Bunun sebebi, 6217 sayılı Kanun'un 26. Maddesi ile Ceza Muhakemesi Kanunu'na eklenen geçici 2. Madde gereğince, doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyiz edilemez olmasıdır.
Ayrıca, çocuk hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmü de onanmıştır. Ancak, suç vasfının tayininde hataya düşülerek, suç tarihi itibariyle 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b maddesi yerine aynı Kanun'un 142/1-a maddesi gereğince uygulama yapılmıştır. Bu durumun sonuca etkili olmayacağı gözetilerek bozma nedeni yapılmamıştır.
Kanunlar:
- 6217 sayılı Kanun'un 26. Maddesi
- Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Geçici 2. Maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-a ve 142/1-b maddeleri.

2. Ceza Dairesi 2019/13072 E. , 2020/962 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26.maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2-Suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde;
Hırsızlık eyleminin kamu kurumu niteliğinde olmayan dernek binasından gerçekleştirilmiş olması karşısında; suç vasfının tayininde hataya düşülerek, suç tarihi itibariyle 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b maddesi yerine aynı Kanun"un 142/1-a maddesi gereğince uygulama yapılması, her iki bentteki hapis cezalarının alt ve üst sınırlarının aynı olduğu gözetildiğinde sonuca etkili görülmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 16/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.