Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2018/7192 Esas 2020/7714 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Ecrimisil

Taraflar arasında görülen ve yukarıda açıklanan davada yapılan yargılama sonunda Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş olup hükmün davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairece dosya incelendi, gereği düşünüldü.

KARAR

Davacılar vekili dava dilekçesinde, tarafların kök murisi ...’ye ait 45 ada 9 parsel sayılı taşınmazda bulunan evin davalı tarafından kullanıldığını belirterek, kök murisin ölüm tarihi olan 05.09.2002 tarihinden itibaren ecrimisil talep etmiştir.
Davalıya usulüne uygun tebligat yapılmasına rağmen cevap dilekçesi sunmamış, yargılama sırasında davacıların yakın murisi Sevinç’in 2010 tarihinde öldüğünü, bu tarihten öncesini isteyemeyeceklerini belirterek, davanın reddini savunmuş, süresinde talepte bulunmadığından zamanaşımı itirazı reddedilmiştir.
Mahkemece yapılan yargılama sonunda, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar, davacılar vekilince temyiz edilmiştir.
Dava, paydaşlar arasında ecrimisil talebine ilişkindir.
Dava konusu 45 ada 9 parsel sayılı taşınmaz ev vasfında olup, önce tarafların kök murisi ... ...’ya ait iken 05.09.2002 tarihinde vefat etmesi ile davacıların yakın murisi ..., davalı ve dava dışı kardeşlerine intikal etmiş, daha sonra ...’nın 19.05.2010 tarihinde vefatı ile davacılara intikal etmiş olup taraflar elbirliği halinde maliktir.
Kural olarak mirasçılar murislerinin ölüm tarihinden itibaren ecrimisile hak kazansalar da, intifadan men şartının gerçekleştiğini kanıtlamak suretiyle külli halefi oldukları yakın murislerinin ecrimisil hakkını da talep edebilirler.
Somut olayda davacılar tapu maliki olan kök muris ...’nin ölüm tarihi olan 05.09.2002 tarihinden itibaren ecrimisil talebinde bulunmuş ve dava dilekçesinde tanık deliline dayanmış olup, 31.02.2015 tarihli celsede dinlenen davacı tanığı; “Davacıları aynı mahallede olduğumuz için tanıyorum. Babaları ..."yı da tanırım. Davacıların babaları Sevinç bundan yaklaşık 6 yıl kadar önce davalıyla konuşmak üzere bahsi geçen eve gitmişti. Dönüşte kendisiyle buluştuk. Çok sinirliydi, bana ağabeyi olduğu için ses çıkaramadığını söyledi. Ancak duruma içerlemişti. Ben de kendilerine mahkemeye gitmelerinin doğru olacağını söylemiştim.Benim öğrendiğime göre davalı yaklaşık 27-28 yıldır bu evi zaptetmiş olup, kullanmaktadır. Halen torunlarının kaldığını biliyorum” şeklinde beyanda bulunmuştur.
Kural olarak, paydaşlar intifadan men edilmedikçe birbirlerinden ecrimisil isteyemezler. İntifadan men koşulunun gerçekleşmesi için, ecrimisil istenen süreden önce davacı paydaşın taşınmazdan ya da gelirinden yararlanmak istediğini davalı paydaşa bildirmesi gerekir. İntifadan men, dava şartı olup yargılamanın her aşamasında re"sen gözetilir ve yemin dahil her türlü delil ile ispatlanır.
Hal böyle olunca mahkemece davacı tarafın delilleri ve davacı tanığının beyanına göre intifadan men şartının oluştuğu tarih belirlenerek ecrimsil hesaplanması gerekirken, intifadan men şartının ortaklığın giderilmesi davası ile oluştuğu gerekçesiyle eksik ecrimisile hükmedilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz itirazları yerinde olduğundan kabulü ile usul ve kanuna aykırı bulunan hükmün 6100 sayılı HMK"nin Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"un 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, HUMK"un 440/III-1, 2, 3 ve 4. bentleri gereğince ilama karşı karar düzeltme yolu kapalı bulunduğuna ve peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine 30.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.