Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2018/590 Esas 2018/3663 Karar Sayılı İlamı

16. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/590
Karar No: 2018/3663
Karar Tarihi: 25.10.2018

Yargıtay 16. Ceza Dairesi 2018/590 Esas 2018/3663 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ceza Dairesi, 2018/590 E. ve 2018/3663 K. sayılı kararında, silahlı terör örgütüne üye olma suçundan verilen mahkumiyet kararına yapılan istinaf başvurusunun esastan reddetti. Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen hüküm temyiz edildiğinde, yapılan incelemeler ve delillerin hukuka uygun olarak elde edildiği sonucuna varıldığından, sanık müdafiinin ileri sürdüğü nedenlerin reddedildiği ve temyiz davasının esasen reddedildiği hükme bağlandı.
Kanun maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu'nun 314/2 maddesi: Terör örgütüne üye olmak
- Türk Ceza Kanunu'nun 62/1 maddesi: Terörizmin Finansmanı
- Türk Ceza Kanunu'nun 53/1 maddesi: Siyasi amaçla suç işlemek
- Türk Ceza Kanunu'nun 58/9 maddesi: Terör örgütü propagandası yapmak
- Türk Ceza Kanunu'nun 63. maddesi: Terörizmin önlenmesi için telefon ve elektronik haberleşme araçlarının izlenmesi hakkında kanun
- 3713 sayılı Terörle Mücadele Kanunu'nun 5/1 maddesi: Terör örgütleriyle mücadele etmek amacıyla alınacak tedbirler hakkındaki kanun.

16. Ceza Dairesi 2018/590 E. , 2018/3663 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ceza Dairesi
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olma
Hüküm : TCK’nın 314/2,62/1,53/1,58/9,63 ve 3713 sayılı Kanunun 5/1 maddeleri gereğince verilen mahkumiyet kararına yapılan istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki usuli işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, hükme esas alınan tüm delillerin hukuka uygun olarak elde edildiğinin belirlendiği aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde eksiksiz olarak sergilendiği, özleri değiştirmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı, eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve kanunda öngörülen suç tipine uyduğu, yaptırımların kanuni bağlamda şahsileştirilmek suretiyle uygulandığı anlaşılmakla; sanık müdafiinin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmediğinden CMK’nın 302/1. maddesi gereğince temyiz davasının esastan reddiyle hükmün ONANMASINA, 25.10.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.