Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/18444 Esas 2014/11089 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SEVK : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : 5237 sayılı TCK.nun 157/1. madde ve fıkrası uyarınca hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Dairemizin ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 30.03.2010 tarih ve 2010/11-17 esas 2010/65 karar ve 04.03.2014 gün, 1439/104 sayılı kararlarında açıklandığı üzere; 5237 sayılı TCK.nun 245/1. maddesinde “her ne surette olursa olsun ele geçirilen” denilmekle suça konu banka veya kredi kartının ele geçiriliş şeklini cezalandırma amacı olmayıp sadece banka veya kredi kartının hukuka aykırı olarak ele geçirilmesinden sonraki kullanılma aşamasını hüküm altına aldığı, bu nedenle iki ayrı suçun oluşacağı, somut olayda da banka kartının hukuka aykırı olarak ele geçirilmesi eyleminin dolandırıcılık, kartın kullanılarak menfaat elde edilmesi eyleminin, “banka kartının kötüye kullanılması” suçunu oluşturduğu, fikri içtima koşullarının bulunmayacağı gözetilmeden, eylemlerinin kül halinde dolandırıcılık suçunu oluşturduğundan bahisle tek suçtan hüküm kurulması aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen kanıtlara, mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine göre sanığın, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi alt soyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 30.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.