Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2015/9271 Esas 2015/13497 Karar Sayılı İlamı

21. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/9271
Karar No: 2015/13497
Karar Tarihi: 11.06.2015

Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2015/9271 Esas 2015/13497 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı işçi, işverene ait işyerinde kesintisiz ve sigortalı olarak çalıştığını ispatlamak için dava açmıştır. İstek kabul edilmiştir. Davalılardan kurum vekili tarafından temyiz edilmiştir ve temyiz isteği süresinde olduğu anlaşılmıştır. Ancak davacının tespit ettirdiği hizmet süresi yanlış olarak 1953 gün yerine 1803 gün olarak karara geçmiştir. Davacı bu yanlışlığın Tavzih yoluyla düzeltilmesini talep etmiştir. İş Mahkemesinin verdiği karar bozulmuştur çünkü davacının tavzih talebi Yargıtay kararlarına karşı da yapılır. Dosya Dairemize gönderilmek gerektiği halde işin esasına girilerek hüküm kurulmuştur. Maddi yanılgı sonucu verilen kararlar, taraflar yönünden usulü kazanılmış hak durumunu oluşturmaz ve her zaman düzeltilmesi mümkündür. Yargıtay'ın oturmuş ve yerleşmiş görüşüdür. Daire kararında geçen kanun maddeleri: Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı ve Usul Hukuku Muhakemeleri Kanunu.

21. Hukuk Dairesi 2015/9271 E. , 2015/13497 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen kesintisiz ve sigortalı çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
Davacı, 13.01.2015 tarihli dilekçesi ile; tespit edilen hizmet süresinin 1953 gün yerine 1803 gün olarak karara geçtiğini, bu yanlışlığın “Tavzih” yoluyla düzeltilmesini istemiştir. Öte yandan, tavzihe konu... 2.İş Mahkemesinin 25.03.2015 gün 2011/823 esas 2013/84 sayılı kararı Dairemiz tarafından 19.06.2014 gün 2013/12189 esas 2014/14534 sayılı kararı ile Onandığı dosya içeriğinden anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca, davacı, tavzih istemini Yargıtay kararına karşı yaptığı açıktır. Bundan başka, 7.6.1944 gün 40/22 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme kararına göre, tavzih talebi Yargıtay kararlarına karşı da yapılır. Bu nedenle, davacının tavzih talebi üzerine dosya Dairemize gönderilmek gerekirken işin esasına girilmek suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulması isabetli değildir. Bu bakımdan, Yerel Mahkemenin 23.05.2015 gün 2011/823 esas 2013/84 sayılı kararı bozularak, davacının tavzihe yönelik dilekçesi ve ekleri incelendi:
Gerçekten, davacının 01.03.2006-03.08.2011 tarihleri arasındaki çalışma süresinin 1953 gün olduğu, anılan sürenin karara, maddi yanılgı sonucu 1803 gün olarak yazıldığı, dosya içeriğinden anlaşılmaktadır. Bütün bunlardan başka, maddi yanılgı sonucu verilen kararlar, taraflar yönünden usulü kazanılmış hak durumunu oluşturmayacağı, giderek, her zaman düzeltilmesinin mümkün olduğu Yargıtay’ın oturmuş ve yerleşmiş görüşlerindendir. Bu nedenle, Dairemizin 19.06.2014 gün 2013/12189 esas sayılı onama kararının kaldırılmasına ve hüküm fıkrasına, 1803 gün yerine 1953 gün yazılması yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden yerel mahkeme kararı bozulmamalı düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden ötürü hüküm fıkrasının 1. bendinde yer alan "1803 gün" rakam ve sözcüklerinin silinerek yerine "1953 gün" rakam ve sözcüklerinin yazılmasına ve kararın bu düzeltilmiş şekliyle ONANMASINA, 11.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.