Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2018/2845 Esas 2018/5214 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava, rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1) Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2) Asıl dava; 28.10.2009 tarihli iş kazası sonucu kazalıya bağlanan gelirin, birleşen dava ise geçici iş göremezlik ödeneğinin rücuan tahsili istemine ilişkin olup davanın yasal dayanağı 5510 sayılı Kanunun 21. maddesidir.
Davalı şirketin mükerrer ödeme ile karşı karşıya bırakılmaması bakımından ödediği miktar kadar sorumlu tutulmaması gerekir. Dosya kapsamına göre, davalı şirket vekili tarafından sunulan ek temyiz dilekçesi ile geçici iş göremezlik ödeneğine ilişkin ödeme yapıldığı iddiasında bulunulmuş, davalı bu meblağın tamamını ödediğini savunmuştur. Davacı kurum tarafından 25.06.2013 tarihinde düzenlenen borç bildirim belgesinde belirtilen 13.303,39 TL"nin 01.08.2013 tarihinde davacı kuruma 13.391,41 TL şeklinde ödendiğine dair banka dekontu ile ödeme iddiasında bulunulması hususu karşısında mükerrer ödemeye sebebiyet verilmemesi bakımından ödeme iddiasının araştırılarak sonucuna göre hüküm kurulması gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz edilen hükmün BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 28.05.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.