Tebliğname No : KYB - 2014/23806

Silahla tehdit suçundan sanık F.. T.."nun, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 106/2-a maddesi gereğince 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, Kumluca Sulh Ceza Mahkemesinin 12/05/2005 tarihli ve 2003/383 esas, 2005/268 sayılı kararı tekerrüre esas olması sebebiyle, sanığın cezasının 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 58/6. maddesine göre mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine dair, Kemer Asliye Ceza Mahkemesinin 29/03/2012 tarihli ve 2009/517 esas, 2012/241 sayılı kararının, Adalet Bakanlığı tarafından kanun yararına bozulmasının istenilmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27.01.2014 gün ve 23806 sayılı tebliğnamesiyle dava dosyası Dairemize gönderilmekle incelendi:
İstem yazısında; “Sanığın tekerrüre esas alınan Kumluca Sulh Ceza Mahkemesinin 12/05/2005 tarihli ve 2003/383 esas, 2005/268 sayılı kararına konu 380,00 yeni Türk lirası ağır para cezasının, karar tarihinde yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun 305/1-son maddesi uyarınca kesin nitelikte olması karşısında, sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve buna bağlı olarak denetimli serbestlik tedbirinin uygulanamayacağı gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiştir.” denilmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
I-Olay:
Silahla tehdit suçundan sanık F.. T.. hakkında yapılan yargılama sonucunda, Kemer Asliye Ceza Mahkemesinin 29/03/2012 tarihli kararıyla 2 yıl hapis cezasıyla cezalandırılmasına ve tekerrüre esas sabıkası bulunduğundan TCK’nın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verildiği, yoklukta verilen bu kararın temyiz edilmeksizin kesinleşmesi üzerine, infaz aşamasında tekerrür hükmüne yönelik olarak kanun yararına bozma talebinde bulunulduğu anlaşılmıştır.
II- Kanun Yararına Bozma İstemine İlişkin Uyuşmazlığın Kapsamı:
Adli sicil kaydında yer alan ve hüküm tarihi itibariyle kesin nitelikte olan para cezasına ilişkin ilamın, tekerrüre esas alınamayacağının gözetilmemesine ilişkindir.
III- Hukuksal Değerlendirme:
5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 8. maddesinin 1. fıkrasında, "Bölge adliye mahkemelerinin, 26.9.2004 tarihli ve 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2. maddesi uyarınca Resmi Gazetede ilan edilecek göreve başlama tarihinden önce aleyhine temyiz yoluna başvurulmuş olan kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 322. maddesinin dördüncü, beşinci ve altıncı fıkraları hariç olmak üzere, 305 ila 326. maddeleri uygulanır." hükmüne yer verildiği,
5219 sayılı Kanun ile değişik 1412 sayılı CMUK"nın 305/2 maddesinde, (Anayasa Mahkemesinin 23/07/2009 tarihli ve 2006/65 E, 2009/114 K. sayılı iptal kararı öncesi) "İki milyar liraya kadar (iki milyar dahil) para cezalarına dair olan hükümler, temyiz olunamaz." Aynı kanun maddesinin son fıkrasında ise, "Bu suretle verilen hükümler tekerrüre esas olmaz. Ancak haklarında 343. madde hükümleri dairesinde Yargıtay"a başvurulabilir." hükümleri yer almaktadır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 05.05.2009 tarih ve 2009/2-115 sayılı kararında da, "5237 sayılı TCK"nın 50. maddesinde, 647 sayılı Yasanın 4. maddesindeki düzenlemeye benzer şekilde "Uygulamada asıl mahkûmiyet, bu madde hükümlerine göre çevrilen adli para cezası veya tedbirdir" hükmüne yer verilmesine karşın, "Bu hükmün uygulanması, kanun yollarına başvurmada engel teşkil etmez" hükmüne yer verilmemesi nedeniyle, gerek 5237 sayılı Yasanın 50. maddesi uyarınca kısa süreli hürriyeti bağlayıcı cezaya seçenek olarak hükmedilen, gerekse 52. madde uyarınca doğrudan hükmedilen 2 milyar lirayı (2.000 TL"yi) aşmayan adli para cezalarına ilişkin hükümler kesin niteliktedir" denilerek, Anayasa Mahkemesinin CMK’nın 305/2. maddesine yönelik iptal kararının yürürlüğe girdiği 07/10/2010 tarihi öncesinde, hangi hükümlerin kesin nitelikte olduğu açıklığa kavuşturulmuştur.
İncelenen dosyada, 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesi uyarınca tekerrüre esas alınan ilamın, Kumluca Sulh Ceza Mahkemesinin 12/05/2005 tarih ve 2003/383 esas, 2005/268 sayılı kararıyla, sanığa yaralama suçundan verilen ve 19.07.2005 tarihinde kesinleşen 380 TL adli para cezasına ilişkin olduğu görülmektedir.
Söz konusu mahkumiyetin, hüküm tarihi itibariyle (2.000) lirayı aşmayan kesin nitelikteki adli para cezasına ilişkin olması nedeniyle, koşulları oluşmadığı halde sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmesi hukuka aykırıdır.
IV- Sonuç ve Karar:
Yukarıda açıklanan nedenlerle;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının düzenlediği tebliğnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden,
1- Silahla tehdit suçundan sanık F.. T.. hakkında, Kemer Asliye Ceza Mahkemesince verilen 29/03/2012 tarih ve 2009/517 esas, 2012/241 sayılı kararın, CMK"nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA,
2- Karardaki hukuka aykırılığın aynı Kanun maddesinin 4/d fıkrası gereğince Yargıtay tarafından giderilmesi gerektiğinden; hüküm fıkrasında yer alan tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin hükümden ÇIKARILMASINA, karardaki diğer hususların olduğu gibi bırakılmasına, 22.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.