Esas No: 2021/8516
Karar No: 2022/6584
Karar Tarihi: 28.04.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/8516 Esas 2022/6584 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık hakkında iş yerine girme, tehdit ve hakaret suçlarından mahkumiyet hükümleri doğrudan adli para cezasına çevrildiği için temyiz edilemez. Ancak hırsızlık suçu için yapılan temyiz itirazı, 5237 sayılı TCK'nın 141. maddesi kapsamında uzlaştırma işlemi yapıldıktan sonra yeniden değerlendirilmelidir. Bu nedenle, temyiz itirazının yerinde görülerek hükmün bozulmasına karar verildi. Kanunlar açısından ise, 6217 sayılı kanun'un 26. maddesi ve 5320 sayılı kanuna eklenen ek 2. madde doğrultusunda adli para cezası verilebilen suçlarda, cezanın türü ve miktarına bakılmaksızın temyiz mümkün değildir. Hırsızlık suçu ise 5237 sayılı TCK'nın 141. maddesi kapsamında uzlaştırma işlemi yapıldıktan sonra yeniden değerlendirilmelidir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, tehdit ve hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali, tehdit ve hakaret suçlarına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında işyeri dokunulmazlığının ihlali, tehdit ve hakaret suçlarından dolayı tayin edilen 3000 TL, 500 TL ve 1.740 TL adli para cezasına ilişkin hükümlerin, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince sanık ... müdafiinin temyiz itirazlarının tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçuna yönelik temyiz itirazının incelenmesine gelince;
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK'nın 141. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca; ''Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.'' hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK'nın 254. maddesi uyarınca aynı kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 28/04/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.
