Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/4, 22/3, 62/1, 50/1-a, 52/2-4,53/6.maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Katılanlar vekilinin hükümden sonra, temyiz aşamasında, feragate yetkili vekili aracılığıyla verdiği 13.09.2017 havale tarihli dilekçe ile şikayetten ve temyizden vazgeçtiği nazara alındığında katılma kararının hükümsüz kalması nedeniyle temyiz hak ve yetkisi ortadan kalktığından, 23.11.2016 tarihli temyizden de vageçildiği kabul edilerek sanık müdafinin temyizi ile sınırlı olarak yapılan incelemede;
TCK"nın 89. maddesinde hükme bağlanan taksirle yaralama suçunun aynı maddenin 5. fıkrası gereğince 1. fıkrası kapsamı dışında bulunan bilinçli taksir hali hariç şikayete tabi olduğu, katılanlar vekilinin bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda verilen hükümden sonra, temyiz aşamasında, feragate yetkili vekili aracılığıyla verdiği 13.09.2017 havale tarihli dilekçe ile sanığa yönelik şikayetlerinden vazgeçmiş ise de katılanların nitelikli şekilde yaralanması nedeniyle atılı suç şikayete tabi olmadığından, bu kabul doğrultusunda;
TCK"nın 50/4. maddesinde, taksirli suçlardan dolayı hükmolunan hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceği, ancak, bu hükmün, bilinçli taksir halinde uygulanmayacağı belirtilmiş olmasına karşın bilinçli taksirle hareket ettiği mahkemece de kabul edilen sanık hakkında tayin edilen uzun süreli hapis cezasının paraya çevrilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin, bilinçli taksir hükümlerinin uygulanmaması gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 27.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.