Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/4227 Esas 2017/7995 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

I. Sanık ... hakkında özel belgede sahtecilik suçundan verilen hükme yönelik sanığın temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Adli sicil kaydına göre Adana 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 2004/312 E, 2005/24 K. sayılı ilamı ile teşekkül halinde uyuşturucu madde ticareti yapmak suçundan mahkum olduğu hapis cezası, infaz tarihi itibariyle tekerrüre esas ve ertelemeye engel olan sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilmemesi ve hükmolunan cezanın ertelenmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamada toplanan deliller karar yerinde incelenip yüklenen suçun sübutu kabul, soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiriler dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
II. Sanık ... hakkında özel belgede sahtecilik suçundan verilen hükme yönelik sanık müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Hurdacılık yapan sanık ...’in, diğer sanık ...’in, katılan ...’in akrabası olduğunu, katılanın şehir dışında olması nedeniyle satış sözleşmesini önceden hazırlayıp kendisine verdiğini söyleyerek, katılana ait araçları, ruhsatları, plakaları ve suça konu satış sözleşmesi ile birlikte teslim etmek suretiyle kendisine sattığını savunması, diğer sanık ...’in beyanlarının sanık ...’in savunmalarını destekler mahiyette olması karşısında, sanık ...’in, suça konu satış sözleşmesinde katılan adına atılı imzanın, katılanın eli ürünü olmadığını bildiğine ilişkin kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 21.11.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.