Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2015/126 Esas 2016/8677 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı tarafından, davalı aleyhine 01.10.2012 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 03.12.2013 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi bir kısım davalılar tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün evrak incelenerek gereği düşünüldü:
KA R A R

Dava, Türk Medeni Kanunu’nun 747 maddesine dayalı geçit hakkı kurulması istemine ilişkindir.
Davacı, 141 ada 27 parsel sayılı taşınmazın maliki olduğunu bu parselin yola çıkışının olmadığını belirterek, bu parseli lehine 141 ada 24 parsel sayılı taşınmazdan geçit hakkı kurulmasını talep etmiştir.
Bir kısım davalılar davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece bilirkişilerin krokisinde “B” harfi ile gösterilen güzergâhtan geçit hakkı tesis edilmesine karar verilmiştir.
Hükmü bir kısım davalılar temyiz etmiştir.
Geçit hakkı kurulmasına ilişkin davalarda amaç genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısını sağlamaktır. Uygulama ve doktrindegenellikle bunlardan ilkine mutlak geçit ihtiyacı veya geçit yoksunluğu, ikincisine de nispi geçit ihtiyacı ya da geçit yetersizliği denilmektedir.
Somut olayda; mahkemece davanın kabulüne karar verilerek 141 ada 27 parsel sayılı taşınmaz lehine, 141 ada 28 parsel sayılı taşınmaz üzerinden geçit hakkı kurulmasına karar verilmiştir. Bilirkişi raporu ekindeki krokiye göre davacıya ait olan 141 ada 25 parsel sayılı taşınmazın bir köşesinin yola cephesinin olduğu anlaşılmaktadır. Ancak mahkemece bu alanın genel yola ulaşım amaçlı kullanılıp kullanılamayacağı araştırılmamıştır. Bu nedenle öncelikle bu konuda gerekli inceleme ve araştırma yapılıp davacının kendisine
ait bu taşınmazdan akdi irtifak kurulmak suretiyle yola çıkışının mümkün olup olmadığı tespit edildikten sonra sonucuna göre hüküm kurulması gerekir iken bu husus yeterince araştırılmadan eksik inceleme ile hüküm kurulması doğru olmamıştır.
Karar açıklanan nedenlerle bozulmalıdır.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, bir kısım davalıların temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde yatırana iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 25.10.2016 tarihinde oybirliği ile karar verildi.