3. Ceza Dairesi Esas No: 2019/18414 Karar No: 2020/2534 Karar Tarihi: 11.02.2020
Kasten yaralama - tehdit - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18414 Esas 2020/2534 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanığın kasten yaralama suçu nedeniyle 5 yıl hapis cezasına çarptırılmasını doğru buldu ve temyiz talebini reddetti. Ancak, sanığın tehdit suçu nedeniyle aldığı cezanın uzlaştırma prosedürüne dahil edilmediğini ve artırılmadığını belirtti. Bu nedenle, tehdit suçu nedeniyle verilen ceza kararı bozuldu. Kanunlar olarak, TCK'nin 86/1, 86/3-e, 87/1-d, 106/1-1 ve CMK'nin 253 ve 254. maddeleri belirtilmiştir.
3. Ceza Dairesi 2019/18414 E. , 2020/2534 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇLAR : Kasten yaralama, tehdit HÜKÜMLER : Mahkumiyetlere dair
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak; Gereği görüşülüp düşünüldü: 1) Sanık hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde; Sanığa 5237 sayılı TCK"nin 86/1 ve 86/3-e maddeleri uygulanarak verilen 1 yıl 6 ay hapis cezasının TCK"nin uyarınca 87/1-d maddesi gereğince bir kat artırılması ile 2 yıl 12 ay hapis cezasına çıkartılması gerekirken, artırım sonucu gösterilmeksizin sanığın doğrudan 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi, sonuç ceza doğru olarak belirlendiği ve sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas - 2015/85 karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 2) Sanık hakkında tehdit suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde; Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak; a)Kasten yaralama suçundan önce ve müstakil olarak işlenen TCK’nin 106/1-1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun, hüküm sonrası 02.12.2016 tarihinde yayımlanmak suretiyle yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile CMK’nin 253. maddesinde tanımlanan uzlaştırma kapsamına alındığı, TCK’nin 7/2. maddesinde "Suçun işlendiği zaman yürürlükte olan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur." hükmü nazara alınarak tehdit suçundan CMK’nin 253. ve 254. maddeleri uyarınca uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması, Kabule göre; b) Sanığın aynı gün farklı zaman aralıklarında mağdur ...’e telefonda mesaj göndermek sureti ile tehdit suçunu işlemesi nedeniyle TCK"nin 106/1-1. maddesi uyarınca verilen temel cezasının, sanığa ek savunma da verilmesi suretiyle, TCK’nin 43/1. maddesi uyarınca artırılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 11.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.