Kararı veren
Yargıtay Dairesi : 3. Ceza Dairesi
Mahkemesi :Sulh Ceza
Günü : 19.11.2013
Sayısı : 371-1053
Kasten yaralama suçundan sanık ..."in beraatine ilişkin, Karaman 1. Sulh Ceza Mahkemesince verilen 26.05.2008 gün ve 368-972 sayılı hükmün katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 3. Ceza Dairesince 23.01.2013 gün ve 3434-2832 sayı ile;
“Mağdurun adli raporu ile raporu düzenleyen doktor olan tanık ..."in beyanları gözetilmeden, sanık ve mağdurun annesi olan Cihadiye"nin soruşturma aşamasındaki bayanlarında bahsetmedikleri hususları kovuşturma aşamasında belirtmelerine rağmen hangi gerekçe ile bu beyanlara itibar edildiği açıklanmadan yazılı şekilde beraat kararı verilmesi" isabetsizliğinden bozulmasına karar verilmiştir.
Yerel mahkeme ise 19.11.2013 gün ve 371-1053 sayı ile;
“Sanığın bozma ilamı öncesi ve sonrası beyanları, katılan beyanı, tanık ..."in bozma ilamı öncesi beyanları, Konya Numune Hastanesi"nin 28.05.1998 tarihli kurul raporu, katılanın vasisi olan kardeşi Eyüphan Delen"in beyanları, adli sicil kaydı ve tüm dosya kapsamı değerlendirildiğinde; sanık ..."in katılanın görümcesi olduğu, katılanın zeka geriliğinin ve kendisine bakamayacak durumda olmasından dolayı katılana annesi tanık ... ve sanığın baktığı, bozma ilamı öncesi sanık ve tanığın, katılanın kendisine zarar verdiğinden bahsettikleri, tanık ve katılanın vasisinin sanığın katılanı yaraladığını görmediklerini beyan ettikleri, her ne kadar tanık soruşturma aşamasında katılanın kendisine zarar verdiğini, kovuşturma aşamasında ise kendisinin katılanı yaraladığını beyan ederek çelişkili beyanlarda bulunmuş ise de tanığın vefat etmesinden dolayı beyanları arasındaki çelişkinin giderilemediği, bu çelişki giderilemese bile tarafların beyanları ile katılanın kendi kendisine bazen zarar verdiğinin anlaşıldığı ayrıca sanığın üzerine atılı yaralama suçunu işlediğine dair zeka geriliği bulunan katılanın soyut beyanı dışında mahkumiyetine yeterli her türlü şüpheden arınmış, kesin, inandırıcı yasal delil elde edilemediği” gerekçesiyle önceki hükmünde direnilmesine karar vermiştir.
Bu hükmün de katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 08.03.2014 gün ve 46422 sayılı “bozma” istekli tebliğnamesi ile Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilen dosya, Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmiş ve açıklanan gerekçelerle karara bağlanmıştır.
TÜRK MİLLETİ ADINA
CEZA GENEL KURULU KARARI
Özel Daire ile yerel mahkeme arasında oluşan ve Ceza Genel Kurulunca çözümlenmesi gereken uyuşmazlık; sanığın üzerine atılı kasten yaralama suçunun sübutuna ilişkin ise de; Yargıtay İç Yönetmeliğinin 27. maddesi uyarınca öncelikle direnme kararının yeni hüküm niteliğinde olup olmadığının değerlendirilmesi gerekmektedir.
Ceza Genel Kurulunun süreklilik kazanmış uygulamalarına göre şeklen direnme kararı verilmiş olsa dahi;
a) Bozma kararı doğrultusunda işlem yapmak,
b) Bozma kararında tartışılması gereken hususları tartışmak,
c) Bozma sonrasında yapılan araştırma, inceleme ya da toplanan yeni delillere dayanmak,
d) İlk kararda yer almayan ve daire denetiminden geçmemiş olan yeni ve değişik gerekçe ile hüküm kurmak,
Suretiyle verilen hüküm, özde direnme kararı olmayıp, bozmaya eylemli uyma sonucu verilen yeni bir hükümdür. Bu nitelikteki bir hükmün temyiz edilmesi halinde ise incelemenin Yargıtay’ın ilgili dairesi tarafından yapılması gerekmektedir.
İncelemeye konu dosyada; sanığın üzerine atılı suçu işlemediği gerekçesiyle beraatine ilişkin yerel mahkemece verilen ilk hükmün katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Özel Dairece, mağdurun adli raporu ile raporu düzenleyen doktorun beyanı gözetilmeden, sanık ve mağdurun annesinin soruşturma aşamasında bahsetmedikleri kovuşturma aşamasındaki beyanlarına hangi gerekçelerle itibar edildiği açıklanmadan sanığın beraatine karar verilmesi isabetsizliğinden bozulduğu, bozmadan sonra yerel mahkemece sanığın beyanına neden itibar edildiği açıklanarak bu kez delil yetersizliğinden sanığın beraatine karar verilerek bozma kararında tartışılması istenen hususları tartışmak suretiyle direnme kararı verildiği anlaşılmaktadır.
İlk hükümde yer almayan bu hususlar, Özel Dairece denetlenmemiş olduğundan, Özel Dairece denetlenmeyen bir konunun ilk kez ve doğrudan Ceza Genel Kurulunca değerlendirilmesine kanunen imkan bulunmamaktadır.
Bu itibarla, yerel mahkemenin son uygulaması direnme kararı olmayıp, yeni hüküm niteliğinde olduğundan, dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Özel Daireye gönderilmesine karar verilmelidir.
SONUÇ:
Açıklanan nedenlerle;
Karaman 1. Sulh Ceza Mahkemesince verilen 19.11.2013 gün ve 371-1053 sayılı karar, eylemli uyma sonucu verilen yeni hüküm niteliğinde olduğundan, dosyanın temyiz incelemesi için Yargıtay 3. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 12.04.2016 tarihinde yapılan müzakerede oybirliğiyle karar verildi.