MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde basit cinsel saldırı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Nitelikli cinsel saldırıya teşebbüs ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkûmiyetine


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükme yönelik temyizlerin incelenmesinde;
Sanık hakkında temel cezanın 5237 sayılı TCK.nın 109/1. maddesi ile belirlendikten sonra aynı Kanunun 109/2. maddesi tatbik olunmak suretiyle kademeli uygulama yapılması ceza miktarı itibarıyla sonuç cezaya etkili olmadığından bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Delillerle iddia ve savunma, duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiilin eleştiri dışında unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanık müdafii ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Nitelikli cinsel saldırıya teşebbüs suçundan kurulan hükme yönelik temyizlerin incelenmesine gelince;
5237 sayılı TCK.nın 35/1. maddesi uyarınca fail hakkında bir suçtan dolayı teşebbüs hükümlerinin uygulanabilmesi için failin işlemeyi kastettiği suçu elverişli hareketlerle doğrudan doğruya icraya başlayıp da elinde olmayan nedenlerle bu hareketleri tamamlayamamış olması gerekmesine göre, olayda kendileri dışında kimsenin bulunmadığı açık arazide, pantolonunu ve iç çamaşırını sıyırdığı katılana arkasından sarılarak anal yoldan organ sokmaya çalışan sanığın, katılanın aşılabilir mukavemeti dışında eylemini tamamlamasına engel teşkil eden bir sebep bulunmamasına rağmen, anal yoldan organ sokma isteğinden kendiliğinden vazgeçerek katılanı bırakıp eliyle kendini tatmin ettiğinin anlaşılması karşısında, 5237 sayılı TCK.nın 36. maddesi uyarınca suçun icra hareketlerinden gönüllü vazgeçen sanığın tamamlanan eylemlerinin basit cinsel saldırı suçunu oluşturacağı gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülerek nitelikli cinsel saldırıya teşebbüs suçundan mahkûmiyetine hükmolunması,
Suç nedeniyle katılanın ruh sağlığının bozulduğuna dair Elazığ Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi Sağlık Kurulu tarafından düzenlenen 18.02.2010 tarihli rapor ile ruh sağlığının bozulmadığına dair Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulu tarafından düzenlenen 23.03.2011 tarihli rapor arasında çelişki oluştuğundan, Adli Tıp Genel Kurulundan rapor alınarak sonucuna göre, sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nın 102/5. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağına karar verilmesi ve 6545 sayılı Kanun hükümleri de gözetilerek yeniden değerlendirme yapılması lüzumu,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 22.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.