Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/13268 Esas 2020/942 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/13268
Karar No: 2020/942
Karar Tarihi: 15.01.2020

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/13268 Esas 2020/942 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen karara göre, sanık hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını bozmaktan suçlu bulunmuştur. İlgili kanun maddeleri Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği için hak yoksunluklarının infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Hırsızlık suçunda diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş ancak çalınan cep telefonunun değeri nedeniyle sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 145. maddesi uygulanması gerektiği vurgulanmıştır. Kanun madde numaralarının detaylı açıklaması ise metinde yer almamıştır.

2. Ceza Dairesi 2019/13268 E. , 2020/942 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
1) Sanık hakkında işyeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde,
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Dosyada yer alan 30.09.2014 tarihli Teşhis-Değer Tespit ve Teslim Tutanağı’na göre sanığın çaldığı katılana ait suça konu cep telefonunun değerinin 75,00 TL olduğunun anlaşılması karşısında, mahkemenin 04.11.2015 tarihli kararından sonraki Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 09/05/2017 tarihli ve 2015/13-156 Esas, 2017/256 Karar sayılı kararı karşısında ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun anılan ilamından sonraki dairemizin uyum gösteren kararlarının da bu yönde olduğu nazara alındığında sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 145. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 15.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.