Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2014/449 Esas 2014/1015 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/449
Karar No: 2014/1015
Karar Tarihi: 24.02.2014

Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2014/449 Esas 2014/1015 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi tarafından görülen bir davada, sanık kasten öldürmeye teşebbüs suçundan 10 yıl hapis cezasına mahkum edilmiştir. Sanığın müdafiinin itirazları reddedilmiş ve ceza miktarı yönünden kazanılmış hakkının korunmadığı kararına varılmıştır. Temyiz itirazları da reddedilerek karar onanmıştır. Kararda TCK.nun 81/1, 35/1-2, 62/1, 53/1, 63, 54. maddeleri uyarınca ceza verildiği belirtilmiştir.
TCK.nun 81/1 maddesi kasten öldürmeyi, 35/1-2 maddeleri ise teşebbüs suçunu tanımlamaktadır. 62/1 maddesi, haksız tahrik durumunu düzenlemekte, 53/1 maddesi azmettirme suçunu, 63. maddesi ise müşterek suçluluk hallerini tanımlamaktadır. 54. madde ise cezanın belirlenmesi ve azaltılması konusunda düzenleme yapmaktadır.

1. Ceza Dairesi 2014/449 E. , 2014/1015 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs
HÜKÜM : TCK.nun 81/1, 35/1-2, 62/1, 53/1, 63, 54. maddeleri uyarınca 10 sene hapis cezası.

Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ...’ın kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, cezayı azaltıcı takdiri indirim sebebinin niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümde düzeltme nedeni dışında isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafiinin suç vasfına, haksız tahrik hükmünün uygulanması gerektiğine, teşebbüs nedeniyle yapılan indirimin az olduğuna, sanığın ceza miktarı yönünden kazanılmış hakkının korunmadığına, sanık hakkında verilen cezanın seçenek yaptırımlara çevrilmesi yada ertelenmesi gerektiğine vesaireye yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, T.C. Anayasası"nın 90.maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK’nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Kanunun 13.maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8.maddesi gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeksizin, yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretinin sanıktan tahsiline karar verilmesi yasaya aykırı ise de, bu husus
yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hüküm fıkrasındaki yargılama giderleri ile ilgili bölümdeki “sanığa soruşturma aşamasında atanan zorunlu müdafii ücretinden ibaret 146.TL” ibaresinin çıkartılmasına, yargılama gideri toplamının “762.79.TL” olarak değiştirilmesine karar verilmek suretiyle CMUK.nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak DÜZELTİLEN hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA, 24/02/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.