MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 16. Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 16/07/2013
NUMARASI : 2012/752-2013/518

Dava dilekçesinde, müdahalenin men"i istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı site yönetimi vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde, müvekkilinin 3 nolu bağımsız bölümde kiracı olduğunu, ortak yerlerden olan otoparkın girişine kumandalı bariyer yaptırıldığını ancak yönetici tarafından kumanda verilmemek sureti ile kullanıma engel olunduğu gerekçesiyle müdahalenin men"i ile bu doğrultuda bariyer kumandası verilmesi istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulü ile otoparkın bariyer kumandasının sadece bir araçlık otopark yerinin kullanılması için davacıya teslimine karar verilmiş, hüküm davalı yönetim tarafından temyiz edilmiştir.
634 Sayılı Kat Mülkiyeti Yasasının 16. maddesine göre; kat malikleri anataşınmazın bütün ortak yerlerine, arsa payları oranında, ortak mülkiyet hükümlerine göre maliktirler. Kat maliklerinin ortak yerlerdeki kullanma haklarının ölçüsü, aksine sözleşme olmadıkça her kat malikine ait arsa payı ile oranlıdır. Kat malikinin bağımsız bölümünü kira sözleşmesine dayalı olarak devamlı şekilde kullanan kiracılar da ortak yerlerden yararlanma hakkına sahiptirler. Bu kişiler, o bağımsız bölüm malikinin ardılı (halefi) olarak onun hakkı oranında ortak yerleri kullanabilirler. Bu haktan yararlanmalarına öteki kat malikleri engel olamazlar. Somut olayda, 13 adet bağımsız bölümden oluşan apartmanda 6 otoluk park yeri bulunduğu belirlenmiştir. Bu durumdan da anlaşılacağı gibi her kat malikine yetecek sayıda otopark yeri mevcut değildir. Anataşınmazda otoparklardan yararlanmayı engelleyen otopark bariyer kumandasının davacıya verilerek müdahalenin men"i ve her kat malikinin arsa payları oranında otoparktan yararlanmalarına karar verilmesi gerekirken, devamlı özgülenmeyi de kapsayacak biçimde bir araçlık otopark yerinin kullanılması şeklinde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 27.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.