Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/6795 Esas 2018/3341 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/6795
Karar No: 2018/3341
Karar Tarihi: 22.03.2018

Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/6795 Esas 2018/3341 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Karar, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin. Sanığın temyiz itirazları reddedilse de, ilgili kanun maddelerinde yapılan değişiklikler nedeniyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilip, mahkumiyet kararının esas alınarak TCK'nın 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunda değerlendirme yapılması gerektiği belirtilir. Bu nedenle, karar bozulur ve mahkumiyet yeniden değerlendirilir. Kanun maddeleri: TCK 179/3-2, 53/1, 58/6-7, 5237 sayılı CMK 106/1-1. cümlesi, 6763 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bentler, TCK'nın 106/1-1. madde ve fıkrası, 6763 sayılı Kanun'un 35. maddesi, CMK'nın 254. maddesi, TCK'nın 7/2. madde ve fıkrası.

12. Ceza Dairesi 2017/6795 E. , 2018/3341 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 53/1, 58/6-7. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarına ilişkin 24.11.2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilebileceği değerlendirilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kararın usul ve esas açısından adil olmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Niğde(Kapatılan) 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 2013/56 esas, 2013/701 karar sayılı ilamındaki mahkumiyetin, 5237 sayılı 106/1-1. cümlesi maddesinde düzenlenen tehdit suçuna ilişkin olması ve hükümden sonra, 02.12.2016 tarihli ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren, 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 34. maddesi ile değişik CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bentler arasında yer alan ve TCK"nın 106/1-1. madde ve fıkrasında tanımı yapılan tehdit suçunun uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; TCK"nın 7/2. madde ve fıkrası uyarınca; “Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.” hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanun"un 35. maddesi ile değişik CMK"nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanun"un 253. maddesinde belirtilen esas ve usulü göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilip hakkında bahsedilen ilamın esas alınarak TCK"nın 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunda değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, sair yönleri incelenmeksizin hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 22.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.