Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : 1-Katılan sanık ... hakkında; TCK"nın 89/4, 62/1, 51/1-8, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet
2-Sanık ... hakkında; TCK"nın 89/1, 62/1, 52, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan katılan sanık ... ve sanık ..."ın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan sanık ... müdafii ve katılan ... vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan sanık ... müdafiinin sanığın olayda kusurunun ve kastının bulunmadığına, kusurun tamamen diğer sanık ..."da olduğuna, eksik incelemeye, sanık aleyhine bir delil bulunmadığı halde mahkumiyetine karar verildiğine ve verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin; katılan vekilinin, sanık ..."ın daha önce de aynı suçtan mahkumiyetine karar verilmiş olması sebebiyle hakkında verilen cezanın koşulsuz olarak ertelenmesinin hukuka aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
I- Katılan sıfatıyla katılan sanık ... tarafından yapılan temyiz talebinin incelenmesinden;
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL Dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ile 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL Dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, 10.03.2016 tarihinde güvenlik tedbiri uygulanmadan verilen 3.000.-TL"den ibaret mahkumiyet hükmüne karşı, suç niteliğine ilişkin de herhangi bir temyiz istemi bulunmadığından, katılan sanık müdafiinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
II- Katılan ... vekili tarafından yapılan temyiz talebinin incelenmesinden;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
2-Taksirle işlenen suçlarda iştirak hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilerek, yargılama giderinin her bir sanığa sebebiyet verdikleri tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesine karar verilmesi gerekirken, yargılama giderlerinin eşit olarak tahsiline karar verilmesi,
Yasaya aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASI; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; katılan sanık ... hakkında verilen hüküm fıkrasının ilk bendindeki "failin güttüğü amaç ve saik" ibaresinin çıkartılması, hüküm fıkrasının yargılama gideriyle ilgili 3. bendinde yer alan "eşit olarak tahsili" ibaresinin yerine "sebebiyet verdikleri oranda tahsiline" ibaresinin getirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 22.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.