Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15588 Esas 2017/7862 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/15588
Karar No: 2017/7862
Karar Tarihi: 15.11.2017

Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15588 Esas 2017/7862 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hakkında yapılan hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanmak suçlamasıyla Doğubayazıt 2. Asliye Ceza Mahkemesinde dava açılmış ve mahkumiyet kararı verilmiştir. Sanık müdafiinin temyiz istemi reddedilince Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına itiraz edilmiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu sanığın zorunlu müdafii atandığından haberdar olmadığı için hükmü süresinde temyiz etmemesi işleminden sorumlu tutulamayacağı kararını vermiştir. Sanığa yüklenen suçun sübutu kabul edilmiş ve temel cezayı teşdit gerekçesi ile karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 6352 sayılı Yasanın 99. maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 308. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 310. maddesi
- 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi
11. Ceza Dairesi         2017/15588 E.  ,  2017/7862 K.

    "İçtihat Metni"

    Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanmak suçundan sanık ... hakkında yapılan yargılama sonucunda; Doğubayazıt 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 20.03.2008 tarih ve 2007/108 Esas 2008/82 Karar sayılı mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafiinin temyiz isteminin Mahkemenin 31.03.2008 tarihli ek kararı ile süre yönünden reddine karar verilmesi üzerine,sanık müdafiinin ret kararına yönelik temyiz isteminin Dairemizin 07.12.2009 gün ve 2009/18500-15489 Esas ve Karar sayılı onama kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 04.11.2017 günlü itiraz yazısı ile dosya dairemize gönderilmekle, 05.07.2012 günlü Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Yasanın 99. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesi uyarınca gereği görüşüldü:
    Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın itirazı yerinde olduğundan kabulü ile 07.12.2009 gün ve 2009/18500-15489 Esas ve Karar sayılı temyiz isteminin reddi kararına yönelik onama ilamının kaldırılmasına karar verilerek yapılan incelemede;
    Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 18.03.2008 gün ve 7/56 sayılı kararında açıklandığı üzere, kendisine zorunlu müdafii atandığından haberdar olmayan, yargılama aşamasında atanan müdafii ile hiç yüz yüze gelmeyen sanığın, atandığından haberdar olmadığı müdafiinin hükmü süresinde temyiz etmemesi işleminden sorumlu tutulamayacağı yine gerekçeli kararın sanığın sorgusunda bildirdiği adrese Tebligat Kanunu"nun 35. maddesine göre yapılan tebliğ işlemi, aynı adrese daha önce usulüne uygun tebligat yapılmamış olması nedeniyle usulsüz bulunduğu cihetle,sanığın öğrenme üzerine temyizinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
    5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesi‘nin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
    Toplanan deliller karar yerinde incelenip,sanığa yüklenen suçun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, temel cezayı teşdit gerekçesi, başkaca cezayı artırıcı ve azaltıcı sebeplerin bulunmadığı takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle 20.03.2008 tarih ve 2007/108 Esas 2008/82 Karar sayılı hükmün ve sanık müdafiinin, 20.03.2008 tarihinde yüzüne karşı verilen hükmü 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süre geçtikten sonra 30.03.2008 tarihinde temyiz ettiği, mahkemenin 31.03.2008 gün ve 2007/108-82 sayılı temyiz isteminin reddine dair ek kararı usul ve yasaya uygun görüldüğünden, sanık müdafiinin ek karara yönelik temyiz itirazlarının reddiyle 31.03.2008 günlü ret kararının ONANMASINA, 15.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.





    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.