Çocuğun basit cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/11704 Esas 2015/432 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/11704
Karar No: 2015/432
Karar Tarihi: 21.01.2015

Çocuğun basit cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/11704 Esas 2015/432 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın, 15 yaşındaki mağdureye yönelik basit cinsel istismar suçunu işlediği gerekçesiyle mahkumiyetine hükmetti. Ancak mağdurenin babası şikayetçi olmasına rağmen dava katılmak istemediği için, mağdureye atanan zorunlu vekilin sanık hakkında açılan davaya katılma ve hükmü temyiz etme hakkı olmadığına karar verildi. Bu nedenle, sanığın aldığı 1.500 TL adli para cezası kesin nitelikte olduğundan ve hükmün temyiz edilemeyeceğinden, temyiz talepleri reddedildi.
Kanun Maddeleri:
- 5271 sayılı CMK.nın 234/2. maddesi: Mağdureye atanan zorunlu vekilin davaya katılma ve hükmü temyiz etme hakkı olmadığını belirten kanun maddesi.
- 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi: Para cezası hükümlerinin kesin nitelikte olması ile ilgili düzenlemeler içeren ve 5320 sayılı Kanuna geçici madde ekleyen kanun maddesi.
- 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde: Hapis cezasından çevrilen para cezalarının kesin nitelikte olmayacağını belirten geçici madde.

14. Ceza Dairesi 2014/11704 E. , 2015/432 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun basit cinsel istismarı
HÜKÜM : Eylemin cinsel taciz olarak nitelendirilmesi ile mahkûmiyetine

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kayden 17.10.1999 doğumlu olup suç tarihinde ve kovuşturma aşamasında ifadesinin alındığı tarihte 15 yaşından küçük olan mağdurenin babası Harun"un sanıktan şikâyetçi olduğunu, ancak davaya katılmak istemediğini beyan etmesi karşısında, mağdureye yaşı nedeniyle 5271 sayılı CMK.nın 234/2. maddesi uyarınca atanan zorunlu vekilin sanık hakkında açılan davaya katılmaya ve hükmü temyize hakkı bulunmadığı gibi, usulsüz olarak verilen katılma kararı da kendisine hükmü temyiz yetkisi vermeyeceğinden,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 21.06.2005 gün ve 61/82 sayılı Kararında vurgulandığı üzere, hükmün temyiz edilebilir olup olmadığını belirleme bakımından hüküm tarihindeki kanuni düzenlemenin dikkate alınması gerektiği, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3000 TL’ye kadar (dahil) para cezaları kesin nitelikte olup, sanık hakkında verilen 1.500 TL adli para cezasının tür ve miktarı itibarıyla kesin olan hükmün temyizi mümkün bulunmadığından, Sanık müdafii ve mağdure vekilinin temyiz taleplerinin 1412 sayılı CMUK.nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 21.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.