Hükümlü ... hakkında 6136 sayılı Yasaya Muhalefet suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün 16.03.2005 tarihinde kesinleştiği, bilahare 5237 sayılı yasanın yürürlüğe girmesi nedeniyle Cumhuriyet Savcılığınca uyarlama talebinde bulunulduğu, Mahkemece 28.07.2005 tarihli karar ile 765 sayılı Yasa lehe kabul edilerek önceki mahkumiyet hükmünün aynen infazına karar verildiği ve sanık hakkındaki hükmün 03.09.2005 tarihinde infaz edildikten sonra Cumhuriyet Savcılığınca 30.05.2013 tarihinde yeniden 5237 sayılı yasanın lehe hükümlerinin değerlendirilmesi için uyarlama talebiyle birlikte 5728 sayılı yasanın 562. maddesiyle değişik 231. maddesinde yapılan düzenleme uyarınca uyarlama talebinde bulunulduğu, Mahkemece daha önce 5237 sayılı yasa nedeniyle yapılan uyarlama talebi reddedildiği ve red kararı kesinleştiği halde bu hususta yeniden hüküm kurulması hukuki değerden yoksun olduğu cihetle CMK.nun 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına dair (KAYSERİ) 2. Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 02.10.2013 gün ve 2002/577 esas, 2003/775 ek karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay"ca incelenmesi hükümlü tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelendi:

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Kesinleşen hükümlerde 1 Haziran 2005 tarihinde sonra yürürlüğe giren Yasaların hükümlü lehine olup olmadığının belirlenmesi için yapılan uyarlama yargılamasının, 5252 sayılı Yasanın 9. maddesiyle bir ilgisi bulunmayıp Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 17.05.2011 gün, 2011/3-66 esas, 2011/96 sayılı kararında belirtildiği üzere, 5275 sayılı Yasanın 98. maddesinin uygulanması gerektiği ve verilen karar aynı yasanın 101/3. maddesi uyarınca itiraza tabi olduğu, ayrıca hükümlü hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına ilişkin kararın da Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 03.02.2009 gün, 2008/11-250 esas, 2009/13 sayılı kararında da belirtildiği üzere, 5728 sayılı Yasanın geçici 1. maddesinin 2. fıkrası ve 5275 sayılı Yasanın 98, 101/3. maddeleri uyarınca itiraza tabi olup temyizi olanaklı bulunmadığından hükümlünün temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 317. maddesi uyarınca (REDDİNE), mercide yanılma nedeniyle CMK.nun 264. maddesi gözetilerek hükümlünün isteminin itiraz olarak kabulü ile gereğinin mahallinde yerine getirilmesine, 28.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.