Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2013/27300 Esas 2014/14452 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/27300
Karar No: 2014/14452

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2013/27300 Esas 2014/14452 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanıkların araç park etme meselesi yüzünden müştekiyi yaraladıkları gerekçesiyle mahkumiyet kararı vermiştir. Hükmün bazı kısımları ise isabetsizlik içermektedir. Sanıkların hapis cezasına mahkumiyetinin kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK'nin 53/1. maddesinde belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılması kararı verilirken, kendi altsoyu üzerindeki 53/1-c maddesinde belirtilen velayet, vesayet ve kayyımlığa ait yetkileri TCK'nin 53/3. maddesi gereğince koşullu salıverilme tarihine kadar kullanmaktan yoksun bırakılması gerektiği unutulmuştur. Bu nedenle, hüküm DÜZELTİLEREK ONANMIŞTIR.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nin 86/1 ve 87/1-c maddeleri: yaralama suçu ve cezası
- 5237 sayılı TCK'nin 62. maddesi: cebir suçunun cezası
- 5237 sayılı TCK'nin 86/3-e maddesi: kesici alet kullanarak yaralama suçunun cezasını artırma
- 5237 sayılı TCK'nin 53/1. maddesi: mahkûmiyetin kanuni sonucu olarak hak yoksunlukları
- 5237 sayılı TCK'nin 53/3. maddesi: mahkûmiyetin süreli olması halinde hak yoksunlukları sürenin bitimine kadar devam ed

3. Ceza Dairesi 2013/27300 E. , 2014/14452 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Olay günü sanıkların araç parketme meselesi nedeniyle tartışıp kavga ettikleri ve müştekiyi adli raporda belirtildiği üzere yaraladıklarının elde mevcut tüm delillerle anlaşılması karşısında mahkemenin karar ve gerekçesinde bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamenin 1 no"lu bozma düşüncesine; sanıklar hakkında müştekinin yüzünde sabit eser olacak şekilde yaralaması ile ilgili olarak 5237 sayılı TCK"nin 86/1 ve 87/1-c maddesi uyarınca ceza tayin edildiği, yapılan işlemde sanıklar aleyhine bir husus bulunmadığı ve sonuç itibariyle hükmedilen hapis cezasının süresinde bir yanlışlık olmadığı değerlendirilmekle tebliğnamenin (5) no"lu bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Hükmün gerekçe kısmında olumlu kanaat edinilemediğinin belirtilmesine rağmen, hüküm kısmında sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nin 62. maddesinin uygulanması; sanıkların eylemlerini kesici alet ile gerçekleştirdiklerinin kabulüne rağmen temel cezanın 5237 sayılı TCK"nin 86/3-e maddesi uyarınca artırıma gidilmesi gerektiğinin düşünülmemesi; aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanıkların, hapis cezasına mahkûmiyetin kanuni sonucu olarak 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesinde belirtilen hakları kullanmaktan yoksun bırakılmasına karar verilirken, kendi altsoyu üzerindeki 53/1-c maddesinde belirtilen velayet, vesayet ve kayyımlığa ait yetkileri TCK"nin 53/3. maddesi gereğince koşullu salıverilme tarihine kadar kullanmaktan yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, hüküm fıkrasının hak yoksunlukları ile ilgili kısmının “Sanıkların 5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesinin a, b, c, d, e bentlerinde belirtilen hakları mahkûm olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki 53/1-c maddesinde belirtilen velayet, vesayet ve kayyımlığa ait yetkileri ise 53/3 maddesi gereğince koşullu salıverilme tarihine kadar kullanmaktan yoksun bırakılmasına" şeklinde değiştirilmesi suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 8/4/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.