Dolandırıcılık suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 157/1 ve 52. maddeleri gereğince 3 yıl hapis ve 2.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair Dinar Asliye Ceza Mahkemesinin 04.07.2013 tarih ve 2012/125-2013/272 sayılı kararı aleyhine yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 19.04.2019 gün ve 94660652-105-03-15599-2018 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 02.05.2019 gün ve 2019/43902 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre,
1-Dinar Asliye Ceza Mahkemesinin 04.07.2013 tarihli kararında, "müşteki ..."ün kendisini dolandıran şahsın sanık ... olabileceğini teşhis ettiği" şeklinde bir değerlendirme yapılmasına karşın, 06.11.2012 tarihli duruşma zaptında yer alan, "Dosya içerisindeki sanık ..."a ait fotoğraf müştekiye gösterildi soruldu: Daha önce belirttiğim gibi olay tarihi kış olduğu için yüzü yarıya kadar kapalı ve üzerinde de mont vardı, bu fotoğraflarda ise yüzü açık ve kazaklı bir şekilde çekilmiş fotoğraflardır, bu nedenle ben bu kişidir diyemeyeceğim dedi." şeklindeki ifadeler nazara alındığında, teşhis işleminin yetersiz olduğu ve usulüne uygun teşhis işlemi yaptırılması gerektiği gözetilmeden, eksik araştırma ile yazılı şekilde karar verilmesinde,
2- Kabule göre de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 08.04.2014 tarih ve 2012/15-1368-2014/179 sayılı ilamında da belirtildiği üzere; hükümlünün olay tarihinde emekli maaşını çekmek üzere ATM"den para çekmek isteyen şikâyetçiye yardım etme bahanesiyle banka kartını alıp ATM"ye sokarak, şikâyetçinin söylediği şifreyi girip, para çekme işlemini yaptıktan sonra hesapta hiç para olmadığını söyleyerek, çektiği 355,00 Türk lirasını alarak kartı iade etmesi şeklindeki eyleminin, şikâyetçiye ait kartın yardım etme bahanesiyle ele geçirilmesi ve hilenin basit yalan düzeyinde kalması nedeniyle 5237 sayılı Kanun"un 245/1. madde ve fıkrasında düzenlenen başkasına ait banka veya kredi kartının kötüye kullanılması suçunu oluşturacağı gözetilmeden, yazılı şekilde dolandırıcılık suçundan hüküm kurulmasında isabet görülmediğinden, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
1-(1) no’lu kanun yarar bozma istemi yönünden yapılan incelemede;
Kanun yararına bozma, olağanüstü bir denetim muhakemesi yolu olarak 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309 ve 310. maddelerinde düzenlenmiş olup, ülke genelinde uygulama birliğini sağlamak ve farklı uygulamalar nedeniyle oluşabilecek hak kayıplarının önlenmesi açısından kabul edilmiş bir kurumdur. Bu denetimin konusunu maddi ve yargılama hukukuna ilişkin hukuka aykırılıklar oluşturmaktadır. Ancak kesin hüküm otoritesinin korunması zorunluluğu nedeniyle dar kapsamlı olan olağanüstü bu yola başvurulabilmek için hukuka aykırılık halinin ciddi boyutlara ulaşması gerekmektedir. Nitekim kanun yolunun bu özelliği nedeniyle delillerin takdir ve tercihinde hataya düşüldüğünden bahisle takdire ilişkin konularda bu yola başvurulması, sözü edilen olağanüstü kanun yolunun amaç ve kapsamıyla bağdaşmayacaktır. Başka bir deyişle, kabul edip etmemenin mahkemenin takdirine bağlı olduğu istekler hakkında verilen karar ve bunlara ilişkin gerekçelerin yeterli veya yerinde olup olmadığı olağan kanun yolu olan temyiz incelemesinde değerlendirilebilecekken, olağanüstü kanun yolu olan kanun yararına bozmaya konu edilemeyecektir. Ayrıntıları 26.10.1932 gün ve 29/12 sayılı içtihadı birleştirme kararında da, kanun yararına bozmanın konusunun uygulamadaki yanlışlıklar ile esasa etkili usul hatalarından oluştuğu açıkça belirtilmiştir.
Bu kapsamda, inceleme konusunu oluşturan kamu davasında olduğu gibi, olayla ilgili tüm kanıtların toplanıp değerlendirilmesi yapıldıktan sonra verilen kararlarla ilgili olarak, delillerin takdir ve değerlendirilmesinde yanılgıya düşüldüğünden ya da eksik kovuşturmayla karar verildiğinden bahisle kanun yararına bozma yoluna başvurma olanağı bulunmadığı anlaşılmakla; Dinar Asliye Ceza Mahkemesinin 04.07.2013 tarih ve 2012/125-2013/272 sayılı kararına yönelik Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma istemine dayalı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen (1) no’luihbarname içeriği yerinde görülmediğinden, kanun yararına bozma isteminin REDDİNE,
2-(2) no’lu kanun yararına bozma istemi yönünden yapılan incelemede;
Hükümlünün, ATM"den para çekmek isteyen şikâyetçinin banka kartını alarak, 355,00 TL’yi çektikten sonra hesapta para olmadığını söylemek suretiyle kartı iade etmesi şeklindeki eyleminin, şikâyetçiye ait kartın yardım etme bahanesiyle ele geçirilmesi ve hilenin basit yalan düzeyinde kalması nedeniyle TCK’nın 245/1. maddesinde düzenlenen başkasına ait banka veya kredi kartının kötüye kullanılması suçuna uyduğu gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm kurulması nedeniyle kanun yararına bozmaya atfen düzenlenen (2) no’lu ihbarnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, Dinar Asliye Ceza Mahkemesinin 04.07.2013 tarih ve 2012/125-2013/272 sayılı hükmünün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesinin 4. fıkrasının (c) bendi uyarınca, aleyhe sonuç doğurmamak ve yeniden yargılama yapılmamak üzere BOZULMASINA, 17.06.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.