MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Dairemizin 2013/16379 esas sayılı dosyası ile birlikte değerlendirildiğinde mağdur Ali Cihangir Işık adına 16.01.2009 tarihinde Yapı Kredi Bankası telefon bankacılığı aranarak kredi kartı çıkartılmasının farklı suç işleme iradesi altında gerçekleştirildiği anlaşılmakla; dava dosyalarının birleştirilmesine ilişkin tebliğnamede yer alan bozma düşüncesine katılınmamış, Yapı Kredi Bankası telefon bankacılığını arayarak katılan ..."e ait kredi kartına ek kart çıkarttıkları ve 07.01.2009 tarihinde teslim aldıkları kart ile birden fazla alışveriş yaptıkları anlaşılan sanıkların eylemlerinin TCK.nun 245/2, TCK.nun 245/3, 43 madde ve fıkralarında yazılı suçları oluşturacağı gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanıkların, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak:
1- Sanıklar hakkında temel hürriyeti bağlayıcı ceza suçun işleniş biçimi, işlenmesinde kullanılan araçlar, işlendiği zaman ve yer suç konusunun önem ve değeri, sanıkların güttükleri amaç ve saikleri gerekçe gösterilerek alt sınırdan tayin edilmesine karşın, hürriyeti bağlayıcı ceza yanında tayin olunan adli para cezasına esas alınan birim gün sayısının farklı bir gerekçe gösterilmeksizin alt sınırın üstünde belir- lenmesi suretiyle çelişkiye neden olunması,
2- 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanıkların kendi altsoyları üzerlerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hiçbir ayrım yapılmaksızın koşullu salıverme tarihine kadar hak yoksunluğuna hükmolunması,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususların, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK.nun 245/3 madde ve fıkrası uyarınca hapis cezası yanında adli para cezasına esas alınan 1000 günün 5 gün, TC.nun 43. maddesi ile ¼ oranında artırım yapılarak belirlenen 1250 günün 6 gün, TCK.nun 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılarak belirlenen 1041 günün 5 gün, 5237 sayılı Kanunun 52 maddesi gereği bir gün karşılığı takdir edilen 20 TL ile birim gün sayısının çarpılması suretiyle sonuç 20820 TL adli para cezasının 100 TL olarak belirlenmesi, hükümden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanıkların kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 28.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.