Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14478 Esas 2020/922 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14478
Karar No: 2020/922
Karar Tarihi: 15.01.2020

Hırsızlık - iş yeri dokunulmazlığını bozma - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14478 Esas 2020/922 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Çocuk Mahkemesi'nde görülen bir davada, suça sürüklenen çocuk hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiş. Mala zarar verme suçundan verilen 3.000 TL dahil adli para cezasına yapılan temyiz istemi, kanun gereği reddedilmiş. Hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından verilen hapis cezasında ise, sonuç cezanın 5 yıl yerine 4 yıl 12 ay hapis cezası olarak belirlenmiş. Kanunun 62. maddesi uyarınca yapılan indirimde, ilgili fıkra belirtilmemiş. Yargılama giderlerinin suça sürüklenen çocuktan tahsil edilmesi gereken tutarın altında olduğu halde tahsil edilmesine karar verilmiş ancak, hükmün kesinleştiği tarihte suça sürüklenen çocuktan tahsil edilmesi gereken tutarın terkin edilmesi gereken miktardan az olduğu için, Devlet Hazinesi'nde bırakılması mümkün görülmüştür. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi, TCK'nın 142/2-h ve 143. maddeleri, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi, 5271 sayılı CMK'nın 324/4. maddesi ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil

2. Ceza Dairesi 2019/14478 E. , 2020/922 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I) Suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
II) Suça sürüklenen çocuk hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Suça sürüklenen çocuk hakkında TCK"nın 142/2-h ve143. maddeleri uyarınca hükmolunan 7 yıl 6 ay hapis cezasından aynı Kanun"un 31/3 maddesi uyarınca 1/3 oranında indirim yapılması sırasında sonuç cezanın 5 yıl yerine 4 yıl 12 ay hapis cezası olarak belirlenmesi, daha sonraki uygulamaların doğru olması nedeniyle sonuca etkili görülmeyerek bozma nedeni yapılmamış; kısa kararda yargılama giderinin miktarı ile dökümünün gösterilmemesi ve suça sürüklenen çocuk hakkında TCK"nın 62. maddesi uyarınca indirim yapılırken, uygulanan kanun maddesinin ilgili fıkrasının belirtilmemesi mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası ve eksiklik kabul edilmiş; 5271 sayılı CMK’nın 324/4. maddesinde atıfta bulunan 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun’un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutar olan 20 TL’den az olduğu halde yargılama giderinin suça sürüklenen çocuktan tahsiline karar verilmiş ise de, hüküm kesinleşinceye kadar yapılacak yargılama giderlerinin de toplam yargılama gideri kapsamında olması nedeniyle hükmün kesinleştiği tarihte suça sürüklenen çocuktan tahsili gereken yargılama giderinin yukarıda açıklanan terkin edilmesi gereken miktardan az olması halinde Devlet Hazinesi üzerinde bırakılmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 15/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.