Mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/3636 Esas 2020/7978 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3636
Karar No: 2020/7978
Karar Tarihi: 28.09.2020

Mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/3636 Esas 2020/7978 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hükümde, mala zarar verme suçundan sanığın mahkumiyetine karar verildiği belirtiliyor. Ancak, Anayasa Mahkemesi'nin TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptali ile ilgili kararı dikkate alınarak, bu maddeye göre öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtiliyor. Dosya ve duruşma tutanakları incelenerek, suçun sanık tarafından işlendiği kabul edildiği ve temyiz itirazlarının yerinde olmadığı sonucuna varıldığı belirtiliyor. Ancak, sanığın hukuki durumunun, TCK'nın 152/2-a. maddesindeki artırım oranının indirilmesi nedeniyle yeniden değerlendirilmesi gerektiği ve sanığın kardeşine yönelik eylemi sebebiyle TCK'nın 167/2. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmediği belirtilerek, kararın bozulması gerektiği sonucuna varılmıştır.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 6545 sayılı Kanun'un 65. maddesi
- TCK'nın 152/2-a. maddesi
- TCK'nın 167/2. maddesi

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2020/3636 E. , 2020/7978 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-28.06.2014 tarih ve 29044 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 65. maddesiyle TCK.nun 152/2-a. maddesinde yapılan değişiklikle yazılı olan artırım oranının iki katından bir katına indirilmesi karşısında söz konusu kanun değişikliklerine göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
2-Sanığın eylemini aynı konutta beraber yaşamadığı kardeşine yönelik işlediğinin anlaşılması karşısında hakkında TCK’nın 167/2. maddesinin uygulanması gerektiğinin ve şikayet yokluğu nedeniyle düşme kararı verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 28.09.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.