Hırsızlık - kasten yaralama - kamu görevlisine hakaret - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/5477 Esas 2020/825 Karar Sayılı İlamı

17. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5477
Karar No: 2020/825
Karar Tarihi: 09.01.2020

Hırsızlık - kasten yaralama - kamu görevlisine hakaret - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2019/5477 Esas 2020/825 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, hırsızlık, kamu görevlisine hakaret ve kasten yaralama suçlarından mahkum olmuştur. Temyiz incelemesinde, kasten yaralama suçundan verilen adli para cezasının doğrudan hükmolunan ceza olduğu ve bu nedenle temyiz edilemeyeceği kararına varılmıştır. Hırsızlık ve kamu görevlisine hakaret suçlarından verilen hükümler ise usul ve yasaya uygun kabul edilmiştir. Ancak, yargılama giderlerinin sanıklar arasında taksim edilmeden eşit şekilde tahsiline karar verilmesi, yasal düzenlemelere aykırı olduğundan hükümler bozulmuştur. Sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden payları oranında ayrı ayrı sorumlu tutulmalarına karar verilerek hükümler onanmıştır. 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 Sayılı Yasanın 26. maddesi ve 5320 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2. maddesi de bu kararda yer almaktadır.

17. Ceza Dairesi 2019/5477 E. , 2020/825 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, kasten yaralama, kamu görevlisine hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık ... hakkında hırsızlık, kamu görevlisine hakaret ve kasten yaralama suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
I- Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesinde;
Kasten yaralama suçundan doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 Sayılı Yasanın 26.maddesi ile 5320 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanuna eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanık ...’un temyiz isteminin 1412 Sayılı CMUK" nın 317.maddesi uyarınca REDDİNE,
II- Sanık hakkında hırsızlık ve kamu görevlisine hakaret suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5271 sayılı CMK"nun 324. maddesinin 2. ve 3. fıkralarında yargılama giderlerinin neleri kapsayacağının, kimin tarafından belirleneceğinin, kime ve nasıl yükletileceğinin düzenlendiği, buna göre iştirak halinde her bir sanığın sebebiyet verdiği yargılama giderlerinin ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden ise paylarına düşen oranın belirlenerek karar verilmesi gerekirken yargılama giderlerinin sanıklardan eşit olarak tahsiline hükmedilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nun 326/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’un temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hükümler fıkrasından yargılama giderlerine ilişkin "Eşit şekilde alınarak"" cümlesinin çıkarılarak yerine, ""Sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden payları oranında ayrı ayrı sorumlu tutulmalarına"" cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.