Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/30221 Esas 2020/7392 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin iş sözleşmesinin işveren tarafından haklı neden bulunmaksızın feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatları ile davacıya ödenmediğini iddia ettiği bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, dosya kapsamına ve bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanamadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların, şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut uyuşmazlıkta, davacının işyerinde fazla çalışma yaptığı iddiasına ilişkin iş yeri kaydı sunulmamış olup hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacı tanıklarının beyanlarına göre davacının görevini bir ay belediyede, bir ay kaplıcada dönüşümlü olarak ifa ettiği, kaplıcada günde ortalama 8 saat haftada 6 gün; belediyede ise 08.00- 15.00, 15.00- 23.00, 23.00- 08.00 saatleri arasında üçlü vardiya dahilinde çalışarak haftada 42 saat çalıştığı ve fazla çalışma yapmadığı tespit edilmiştir. Mahkemece dinlenen davacı tanıklarının ikisinin davalı işveren aleyhine dava açtıkları ve davacı ile menfaat birlikteliği içinde oldukları anlaşılmakla, kural olarak bu tanıkların beyanlarına itibar edilmemesi gerektiği ortadadır. Ancak, diğer davacı tanığının, davacının kaplıcadaki çalışma iddiasına ilişkin olarak bilgisinin bulunduğu anlaşılmaktadır. Husumetli tanık anlatımlarını destekleyen diğer davacı tanığının beyanları dosya kapsamı ile birlikte değerlendirildiğinde; tanıklarca kaplıcada temizlik elemanı bulunmadığında 05:00 ile 15:00 saatleri arasında ve 15:00 ile 23:00 saatleri arasında çalışıldığı belirtilmekle birlikte, bu günlerin tespiti ispatlanamadığından söz konusu saat aralıklarının fazla çalışma hesabına elverişli olmadığı anlaşılmaktadır. Diğer taraftan, aynı davalıya karşı aynı görevde çalışan işçi dosyaları (aynı Mahkemenin 2013/5 esas sayılı dosyası gibi) kapsamındaki davalı tanık anlatımlarından, kaplıcadaki görevin, haftanın 6 günü, haftada bir vardiya değişimi yapılarak 08.00- 15.00; 15.00- 23.00 ve 23.00- 08.00 saatleri arasında yürütüldüğü tespit edilmekle, davacının sadece 23.00- 08.00 saatleri vardiyasına denk gelen üç haftada bir haftalık üç saat fazla çalışma yaptığının kabulü dosya içeriğine uygun düşecektir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 22.06.2020 gününde oybirliği ile karar verildi.