Tehdit - hakaret - kasten yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2017/20895 Esas 2021/1587 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/20895
Karar No: 2021/1587
Karar Tarihi: 20.01.2021

Tehdit - hakaret - kasten yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2017/20895 Esas 2021/1587 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda, sanık tehdit, hakaret ve kasten yaralama suçlarından mahkum olduğu belirtilmektedir. Temyiz edilen kararda, hakaret ve kasten yaralama suçlarına ilişkin verilen cezaların temyiz edilemeyeceği ancak tehdit suçuna ilişkin temyiz isteğinin reddedilmediği belirtilmektedir. Ancak, sanığın suçlamaları reddetmesine rağmen ve tanıklar arasındaki çelişkiler giderilmeden sanığın tehdit suçundan mahkum edildiği belirtilerek, kararın kanuna aykırı olduğu ve hükümün bozulması gerektiği belirtilmektedir. 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddeleri uyarınca, hakaret ve kasten yaralama suçlarına ilişkin cezaların verildiği tarih itibariyle kararların temyiz edilemeyeceği ifade edilmektedir. Kanun maddeleri hakkında detaylı bilgi verilmemiştir.

4. Ceza Dairesi 2017/20895 E. , 2021/1587 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, o yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin sanık hakkında tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmü ile sınırlı olduğu ve tehdit suçunun uzlaşma kapsamında bulunmayan silahla kasten yaralama ve basit yargılama usulüne tabi olmayan alenen hakaret suçları ile birlikte işlendiği belirlenerek dosya görüşüldü:
1-Hakaret ve kasten yaralama suçlarına ilişkin kararlarda öngörülen cezaların nitelik ve niceliklerine göre, verildikleri tarih itibariyle hükümlerin temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca, sanık ..."ın tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2-Tehdit suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyize gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenlen yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanığın aşamalarda suçlamayı kabul etmemesi, tanık ..."ın sanığın katılanı tehdit etmediğini, tanıklar ... ile Zeliha Kara"nın da sanığın tehdit eylemini duymadıklarını beyan etmeleri, tanık Mehmet Emin Uluyuer"in ise soruşturma aşamasında sanığın tehdit eyleminden bahsetmemesine rağmen mahkemede sanığın katılanı tehdit ettiğini beyan etmesi karşısında; tanık ..."in beyanları arasındaki çelişkiler giderilmeden ve katılan ile tanık anlatımlarının ne suretle sanık savunmasına üstün tutulduğu yeterince açıklanıp tartışılmadan yetersiz gerekçe ile hüküm kurulması,
Kanuna aykırı ve o yer Cumhuriyet savcısı ile sanık ..."ın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden tebliğnameye uygun olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 20/01/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.