MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, davalı ve müvekkili şirket arasında 01.03.2008" de tüplü.. bayilik sözleşmesi imzalandığını, sözleşmenin 13. maddesinde bayinin sözleşme tarihinden itibaren aylık 3 ton .. alacağı, bu maddeye uyulmaması halinde müvekkilinin sözleşmeyi sona erdirebileceği ve 21. maddeye göre cezai şart isteyebileceğinin düzenlendiğini, noter kanalı ile bildirilmiş olmasına rağmen davalının aylık alım taahhüdünü yerine getirmediğini, sözleşmenin müvekkilince 22.6.2012" de feshedildiğini belirterek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla, cezai şart ve ayrıca sözleşme sonuna kadar hesap edilecek kar kaybına karşılık 20.000-TL tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, davacının sunmuş olduğu 01/03/2008 tarihli sözleşmenin boş kısımlarının davacı tarafından dava açılırken rıza hilafına doldurulduğunu ve sözleşmede sahtecilik bulunduğunu, gerçekte sözleşmenin 13. maddesinde herhangi bir ton/ay.. alma taahhüdünün bulunmadığını, bu kısmın boş olduğunu, sözleşmenin 16,18,19. maddelerine herhangi bir aykırılığının sözkonusu olmadığını, tazminat ve cezai şart ödeme yükümlülüğünün bulunmadığını, cezai şart bölümü olan 21. maddenin de gerçekte boş olduğunu beyanla, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece yapılan yargılama sonucunda, davalı tarafın . miktarının ve cezai şartın sonradan anlaşmaya aykırı doldurulduğunu ileri sürdüğü, ancak 13. ve 21. maddelerin doldurulmamış haliyle sözleşme aslını dosyaya sunmadığı, anlaşmaya aykırılık iddiasını da yazılı delille ispat edemediği, aksine davacı tarafça dosyaya sunulan sözleşme aslında, 13. maddede davalının aylık 3 ton .. almayı taahhüt ettiği, 21. maddede de, sözleşmenin feshine haksız olarak sebebiyet verilmesi halinde 36 ton .." nin ana depo satış fiyatının cezai şart olarak ödeneceğinin belirtildiği, davalının sözleşmedeki edimini yerine getirmediğinin sabit olduğu, davalının cevap dilekçelerinden, sözleşmenin 13. maddesi uyarınca alınması gereken aylık 3 ton ." yi almadığının görülmekte olduğu, davacının sözleşmeyi feshettiği, dosya içeriğine göre küçük bir esnaf olan davalının, öngürülen cezai şartın tamamından sorumlu tutulması halinde ekonomik olarak mahfına sebebiyet verileceği ve 818 Sayılı BK" nın 161/son maddesindeki, "hakimin fahiş gördüğü cezai şartı tenkis yükümlülüğüne" ilişkin düzenleme karşısında, bilirkişilerce hesaplanan 149.142,60-TL cezai şartın fahiş olduğu dikkate alınarak, tenkisen 7.000-TL"nin cezai şart tazminatı olarak verilmesinin uygun olduğu, davacı kâr kaybı talebinde de bulunmuşsa da, bu talebin müspet zarar talebi olduğu, sözleşmenin haksız feshi halinde taraflar arasında cezai şart öngörülmüş olduğundan, davacının ayrıca müspet zararını talep etmesi olanağı olmadığı, davacının menfi zarar ve menfi zarar yanında cezai şart nedeniyle alacağını talep edebileceği gerekçeleriyle, davanın kısmen kabulü ile, 7.000-TL cezai şart alacağının davalıdan alınarak, davacıya ödenmesine, fazlaya ilişkin ve kar kaybına ilişkin talebin reddine karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalının yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, 29.09.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.