Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/14596 Esas 2016/2728 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/14596
Karar No: 2016/2728
Karar Tarihi: 14.03.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/14596 Esas 2016/2728 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadan ticari kredi kullandığını ancak dosya masrafı, kredi tahsis ücreti, ekspertiz ücreti adı altında yapılan 2.340 TL'lik kesintinin genel işlem şartlarına aykırı olduğunu savunarak, geri alınmasını talep etmiştir. Mahkeme, taraflar arasındaki sözleşmenin tip sözleşme olduğunu ve davacıdan alınan ücretlerin dayanaksız kaldığını belirterek davacı lehine karar vermiştir. Ancak Yargıtay, davacının tüketici kredisi aldığını ve bu nedenle davanın tüketici mahkemesinde görülmesi gerektiğini belirtmiştir. Ayrıca, sözleşmenin yapıldığı tarih itibariyle Borçlar Kanunu yürürlükte olduğu halde, uyuşmazlıkta uygulanma imkanı olmayan genel işlem şartları bakımından TBK'nın 20 ve 21. maddelerinin uygulanması dahi doğru görülmemiştir. Bu nedenlerle, davalı vekilinin temyiz istemi kabul edilerek kararın bozulmasına karar verilmiştir.
TBK'nın 21. maddesi: Genel işlem şartları ücret, faiz, temerrüt faizi gibi alacakların tahsili amacıyla öngörülen hükümlerden başka borçlu tarafından önceden kabul edilmemiş diğer hükümleri ifade eden sözleşme şartlarını.
TBK'nın 20. maddesi: Borçlu, sözleşme konusu işin gerektirdiği haller dışında, borcunu ifa etmek için yapılan masrafları ve harcanan emeği faiz kapsamında ödemekle yükümlü değildir.

11. Hukuk Dairesi 2015/14596 E. , 2016/2728 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada.... 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 23/01/2015 tarih ve 2014/536-2015/67 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı Banka şubesinden ticari kredi kullandığını, bu kredi nedeniyle davacıdan dosya masrafı, kredi tahsis ücreti, ekspertiz ücreti adı altında toplamda 2.340,00 TL kesinti yapıldığını, taraflar arasında matbu kredi sözleşmesi imzalandığını, sözleşmede davacıdan tahsil edilen kredi tahsis ücreti ile ekspertiz ücretinin genel işlem şartlarına aykırı olması sebebiyle yazılmamış sayılması gerektiğini ileri sürerek, 2.340,00 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasında ticari bir kredinin söz konusu olmadığını, görevli mahkemenin tüketici mahkemesi olduğunu, alınan masrafların yasal olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davacının ticari kredi kullandığından mahkemenin görevli olduğu, taraflar arasındaki sözleşme tip sözleşme olup sözleşmede davacıdan ne kadar ekspertiz ücreti ve kredi tahsis ücreti alınacağına ilişkin davacıya bilgi verildiğine ilişkin bir kayıt bulunmadığı, davacının aleyhine olan ve davaya konu yapılan 2.340,00 TL kesintinin TBK"nın 21. maddesi gereğince dayanaksız kaldığı ve davacıya iadesi gerektiği gerekçesiyle, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava, kredi sözleşmesi nedeniyle ödenen komisyon ve ekspertiz ücretinin geri alımına ilişkindir.
Taraflar arasında bağıtlanan kredi sözleşmesi göz önüne alındığında, davacının konut alımı için kredi aldığı anlaşılmakta olup, sözleşme tarihinde yürürlükte olan 4077 sayılı Tüketici Korunması Hakkında Kanun"un 3, 10/B ve 21/3 maddelerine göre, konut kredisinin tüketici kredisi niteliğinde olduğunun kabulü ile davaya tüketici mahkemesince bakılması gerekirken, tüketici kredisinin ticari kredi olarak kabul edilmesi isabetli görülmediğinden, hükmün bozulması gerekmiştir.
2- Kabulü göre de; sözleşmenin düzenlendiği tarih itibariyle 818 sayılı Borçlar Kanunu yürürlükte olduğu halde, uyuşmazlıkta uygulanma imkanı olmayan genel işlem şartları bakımından 6098 sayılı TBK"nın 20 ve 21. maddesinin uygulanması dahi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıdaki (1) ve (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile kararın temyiz eden davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 14/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.