Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/92 Esas 2021/721 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/92
Karar No: 2021/721
Karar Tarihi: 27.01.2021

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2020/92 Esas 2021/721 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir kişinin resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyetine karar vermiştir. Tebligat yapılacak kişinin bilinen en son adresine usulsüz olarak MERNİS adresine tebligat yapıldığı ortaya çıkmıştır. Ancak yapılan incelemede, temyiz talebi süresinde olduğu kabul edilerek işlemlerin hukuka uygun yapıldığı ve kurulan hükümde bir aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Bu nedenle, sanık müdafinin temyiz talepleri kabul edilmemiş ve hüküm onanmıştır.
Kanun maddeleri:
- 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi: Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır.
- 6099 sayılı Kanun'un değişiklik yaptığı madde: Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.
- TCK'nin 53. maddesi: Anayasa Mahkemesi'nin kararları, infaz aşamasında da gözetilmelidir.

11. Ceza Dairesi 2020/92 E. , 2021/721 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10. maddesindeki "Tebligat, tebliğ yapılacak şahsa bilinen en son adresinde yapılır" hükmü ile 6099 sayılı Kanun"la yapılan değişiklik sonucunda aynı maddeye eklenen "Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması halinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır" hükmüne aykırı olarak, yokluğunda verilen kararın sanığın dosyada bilinen en son adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre tebliğ edilmesi gerekirken, doğrudan MERNİS adresine yapılan tebliğ işleminin usulsüz olduğu anlaşılmakla, öğrenme üzerine verilen 26.03.2015 tarihli temyiz dilekçesinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen görüşler ile delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, vicdanî kanının deliller ve dosyadaki bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, fiile uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlenip uygulandığı, kurulan hükümde bir aykırılık bulunmadığı anlaşılmış; sanık müdafinin temyiz talepleri yerinde görülmediğinden, hükmün ONANMASINA, 27.01.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.