MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne ve kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -

Davacı vekili, müvekkili ile dava dışı..arasında imzalanan Genel Kredi ve Teminat Sözleşmesi uyarınca adı geçene kredi açıldığını, davalının da bu sözleşmede müteselsil kefil olduğunu, borcun ödenmemesi üzerine icra takibi başlatıldığını belirterek, davalının takibe itirazının iptali ile aleyhine icra inkar tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, asıl borçluya karşı takip yapılıp, aciz vesikası alındıktan sonra kendisi aleyhine takip yapılabileceğini, takip hakkı doğsa dahi kefalet limitinin 16.000 TL olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davalı kefilin sorumluluğunun sözleşme limiti olan 16.000 TL.olduğu hususunda uyuşmazlık bulunmadığı, hesap kat ihtarının davalıya tebliğ edilemediği gibi ihtarnamede asıl borçlu ve kefilin sorumlu olduğu miktarların da gösterilmediği, ihtarnamenin usulüne uygun olmaması nedeniyle borçlu kefilin temerrüt tarihinin takip tarihi olduğu, sözleşmede faiz oranına ilişkin belirgin bir rakamın olmadığı, davacı tacir olmakla birlikte, asıl borçlu ve davalının tacir olduğuna dair iddia ve savunma olmadığından 6098 sayılı Yasa ve 6101 sayılı Yasanın uygulama alanı bulacağı gerekçesi ile davanın kısmen kabul kısmen reddine, asıl alacağın 16.000 TL olduğuna, asıl alacak tarihinden itibaren 3095 sayılı Yasada öngörülen temerrüt faizinin işletilmesine, borçlunun buna ilişkin itirazlarının iptaline, davacının icra inkar tazminatı talebinin reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekilince temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- Dava konusu olan sözleşme ""genel kredi sözleşmesi"" başlıklı olup, kullandırılan krediler de ticari niteliklidir. 6098 Sayılı TBK’nın 120. maddesinde temerrüt faizi yönünden bir sınırlama getirilmiştir. 6101 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun Yürürlüğü ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 7 nci maddesinde ise TBK"nın 120. madde hükmünün görülmekte olan davalarda uygulanacağı hükme bağlanmıştır. Bununla birlikte 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6102 sayılı TTK"nın 8/1 inci maddesinde, ticari işlerde faiz oranının serbestçe belirleneceği hükme bağlanmış, aynı maddenin 3 üncü fıkrasında ise tüketicinin korunmasına ilişkin hükümler saklı tutulmuş, başkaca bir istisna getirilmemiştir. 6102 sayılı TTK"nın 9 uncu maddesinde ticari işlerde; kanuni anaparayla temerrüt faizi hakkında ilgili mevzuat hükümlerinin uygulanacağı hükme bağlanmıştır.Anılan yasa hükmünde sözü edilen ilgili mevzuatın 3095 sayılı Yasa hükümleri olduğunun ve 6102 sayılı TTK"nun 8. ve 9 uncu maddelerinin ticari işler bakımından özel hüküm niteliğinde olduğundan ticari işlerde bu hükümlerin uygulanması gerektiğinin, başka bir anlatımla 6098 sayılı TBK"nın 88. ve 120. maddeleri hükümlerinin ticari işlerde uygulanmayacağının kabulü gerekir. Mahkemece bu yönler ve taraflar arasındaki genel kredi sözleşmesinde kararlaştırılan faiz oranları gözetilmeksizin yazılı şekilde hüküm kurulması da doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin öteki temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte belirtilen sebeplerle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 28.09.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.