Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/5158 Esas 2018/3021 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : 1-Sanık ... hakkında; Beraat
2-Sanık ... hakkında; TCK"nın 89/1, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet ve temyiz isteminin reddine dair ek karar


Taksirle yaralama suçundan sanık ..."in mahkumiyetine, sanık ..."in beraatine ilişkin hükümler ile temyiz isteminin reddine dair ek kararın sanık ... müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
I- Sanık ... ile ilgili verilen beraat kararına ilişkin yapılan temyiz talebinin incelenmesinden;
Sanık ..."in dosya kapsamında katılan sıfatının bulunmaması karşısında, temyiz başvuru hakkının olmaması nedeniyle sanık ... müdafiinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 310 ve 317. maddesi gereğince isteme aykırı olarak REDDİNE,
II- Sanık ... ile ilgili verilen temyiz talebinin reddine dair ek karara karşı yapılan temyiz talebinin incelenmesinden,
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2.000 TL dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu dikkate alındığında, 06/10/2015 tarihinde verilen sanığın mahkumiyetine ilişkin 3.000.-TL adli para cezasından ibaret hükmün miktar itibariyle kesin olması nedeniyle, sanık ... müdafinin temyiz isteminin reddine ilişkin, 12/11/2015 tarihli ek kararında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığından, sanık ... müdafiinin temyiz itirazının reddiyle, ek kararın isteme uygun olarak ONANMASINA, 15.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.