Yargıtay 1. Hukuk Dairesi 2014/20756 Esas 2017/1532 Karar Sayılı İlamı

Taraflar arasında görülen davada;
Davacı,9115 ada 7 parsel sayılı taşınmazın paydaşlarından hak ve borçlarını korumak için Mahkemesinin 1999/1124 E 1999/1464 K sayılı kararı ile kayyım tayin edildiğini,söz konusu taşınmazın mahallinde yapılan 18.09.2008 günlü tespitte taşınmazın 42 m2"lik kısmının ... tarafından sebze bahçesi olarak kullanıldığını, Kayyımlık Komisyonu kararı ile davalı hakkında 1.797.00 TL kullanım bedeli tahakkuk ettirildiğini, kullanım bedeli ihbarnamesinin davalıya tebliğ edilmesine rağmen davalı tarafından herhangi bir ödeme yapılmaması nedeni ile dosyası ile icra takibi başlatıldığını,borçlu tarafından borca itiraz edildiğini ve icra takibinin durduğunu ileri sürerek sayılı dosyasına yapılan itirazın iptaline, takibin kaldığı yerden devamına, itiraz yerinde olmadığından %40’tan az olmamak kaydıyla icra inkar tazminatına karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davacının dava konusu taşınmazdaki payının %09 olduğunu, taşınmazda kullanıldığı belirtilen bahçeyi 70 yıldır kullandığını ve tapulu olduğunu, daha sonra yapılan imar uygulaması ile bir kısım yerin 9115 ada 7 parselde kaldığını, 3194 sayılı kanunun 18. maddesine göre yapı bedeli ödenmedikçe kişinin tahliye edilemeyeceği ve ecrimisil istenemeyeceğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı tarafından süresinde temyiz edilmiş olmakla Tetkik Hâkimi ...’ın raporu okundu, düşüncesi alındı. Dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü.



./..





-KARAR-

Dosya içeriğine, toplanan delillere, hükmün dayandığı yasal ve hukuksal gerekçeye ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre; davacının temyiz itirazı yerinde değildir. Reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, Harçlar Kanununun değişik 13. maddesinin j. Bendi gereğince davacıdan harç alınmasına yer olmadığına
30.03.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.