Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/5800 Esas 2018/2989 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Her iki sanık hakkında- TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/4. maddeleri gereğince ayrı ayrı mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ..., sanık ... müdafii ve mağdur vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kendisine Baro tarafından atanan vekili aracılığıyla kararı temyiz eden ve katılma konusunda herhangi bir karar verilmeyen mağdur vekilinin 5271 sayılı CMK"nın 260. maddesi uyarınca katılma istemi hakkında karar verilmeyenler sıfatıyla hükmü temyiz hakkının bulunduğu anlaşıldığından, katılan vekilinin 5271 sayılı CMK"nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına karar verilerek yapılan incelemede:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ... müdafinin eksik inceleme yapıldığına, kusura, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine, sanık ..."nın ceza miktarına, beraatine karar verilmesi ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiğine, katılan vekilinin ise ceza miktarına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanıklar hakkında tayin edilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında 5237 sayılı TCK"nın 52/2. maddesinin gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 5. bendinde yer alan "TCK"nın 50/1. maddesi" ibaresinden sonra gelmek üzere "TCK"nın 52/2. maddesi" ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.