Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/6505 Esas 2018/2984 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4,62,51,53/1,53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın sevk ve idaresindeki otomobille iki yönlü cadde üzerinde seyirle, ışıksız Y kavşağa ters yönden girmesi sonucu, kavşağa solundan giren mağdur idaresindeki motosiklete çarptığı olayda, seyir yönüne hitaben sağa mecburi yön levhası bulunan sanığın, bu levhayı dikkate almadan kavşağa ters yönden girmesi şeklinde gerçekleştirdiği ve iki kişinin nitelikli şekilde yaralanması ile sonuçlanan eyleminde, bilinçli taksir koşullarının bulunduğunun ve sanık hakkında TCK"nın 22/3. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış; sanığın tam kusurlu olduğunun anlaşılması, her ne kadar mağdurların yaralanmalarının niteliğine ilişkin kesin adli raporları alınmamış ise de, tayin edilen temel ceza miktarı yeterli görülmekle tebliğnamedeki bozma öneren görüşlere iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
1-Mağdurlardan ..."nin kovuşturma aşamasında 10.07.2014 tarihli dilekçe ile şikayetten vazgeçme beyanında bulunduğu, söz konusu dilekçede mağdurun kimlik bilgilerine yer verilen kısımda mağdurun şikayetten vazgeçtiğini beyan ettiğinin belirtildiği, her ne kadar sanık, her iki mağdurun yaralanmasından sorumlu tutularak TCK"nın 89/4. maddesi gereğince sanığın mahkumiyetine karar verilmiş ise de, mağdur ..."nin şikayetten vazgeçme beyan dilekçesi doğrultusunda, sanığın vazgeçmeye ilişkin beyanı alınarak, mağdurun şikayetten vazgeçmesinin sanık tarafından kabul edilmesi halinde sonucuna göre sanığın hukuki durumunun TCK"nın 89/1-2. maddesi kapsamında taksirle bir kişinin yaralanmasına sebebiyet verme suçu kapsamında değerlendirilmesi gerekirken, suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması;
2-Taksirli suçlarda TCK"nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme kısmen uygun olarak BOZULMASINA; 15.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.