Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14080 Esas 2020/857 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
I- Mala zarar verme suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 151/1. maddesinde tanımlanan suç için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanunun 66/1-e, 67/4. maddelerine göre hesaplanan 12 yıllık dava zamanaşımının, suçun işlendiği 04/05/2007 tarihinden itibaren inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8.maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322.maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE,
II- Hırsızlık suçundan kurulan hükme ilişkin temyiz isteminin incelenmesinde;
Güneşin doğuş ve batış zamanlarını gösteren çizelgeye göre, suç tarihinde güneşin doğuş saatinin yaz saati uygulaması da dikkate alındığında, 05.54 olduğu, 5237 sayılı TCK"nın 6/1-e maddesine göre gecenin saat 04.54’te biteceği, dosya içerisine eklenen olay yeri güvenlik kamera CD’sinin incelenmesinde, kamera saatine göre eylemin suç tarihinde saat 04.28’te gece vakti işlendiğinin anlaşılması nedeniyle, hırsızlık suçunun gece vakti işlendiğine dair mahkemenin kabul ve uygulamasında bir isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bu hususa yönelik bozma düşüncesine iştirak edilmemiş; tekerrüre esas sabıka kaydı bulunan sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş; dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1- Dosya içerisindeki 05/05/2007 tarihli ifadeli teşhis tutanağına göre müştekinin olaya ilişkin görgüye dayalı bilgisinin bulunmayıp, kendi işyerinin yan tarafındaki bir başka işyerinin güvenlik kamera görüntülerinde görüntülenen elinde demir kesme makası ile işyerinin kepenk kilidini kesmeye çalışan kişinin sanık olduğuna dair teşhiste bulunduğu, sanığın ise aşamalardaki savunmalarında üzerine atılı suçu kabul etmediğinin anlaşılması karşısında, sanığın teşhise elverişli fotoğraflarının temin edilerek olay yerini gösteren kamera kayıtlarının büyütme ve netleştirme teknikleri de kullanılmak suretiyle güvenlik kamera görüntülerinin değerlendirilmesi ve suç tarihine ilişkin görüntülerde müştekinin işyerinin kepenk kilitlerini demir kesme makası ile kesmeye çalıştıkları görülen 3 erkek şahıstan birinin sanık ... olup olmadığına ilişkin Emniyet Genel Müdürlüğü ya da Jandarma Genel Komutanlığına bağlı kriminal laboratuvarlardan veya Adli Tıp Kurumu Fizik İhtisas Daire Başkanlığından rapor alınarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi,
2- Kabule göre de;
Hırsızlık suçunun teşebbüs aşamasında kalması nedeniyle sanık hakkında indirim yapılırken TCK’nın 35. maddesinin uygulama maddesi olarak kararda gösterilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 15/01/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.